Gisteren was een heugelijke dag, maar geen feestelijke. Ik heb namelijk de laatste passtukken gemaakt en gemonteerd en daarmee was de constructie van de schuur af.
Nu alleen nog voegen, elektriciteit en de goot. Ik vond het een een mijlpaal van jewelste, maar vieren was er niet bij. Gedurende de dag voelde ik mij namelijk steeds beroerder worden en slechts op pure wilskracht heb ik de laatste 5 afwerkhoutjes van maar liefst 6 cm lang op hun plaats gekregen. Twee uur(!) ben ik daar mee bezig geweest. Toen was het helemaal op en moest ik constateren dat ik ziek was, feesten was er dus even niet bij. Ook de vierde avond van de "Geschiedenis van Noordwolde" heb ik helaas aan mij voorbij moeten laten gaan. In plaats daarvan heb ik geprobeerd weer een beetje warm te worden. Uiteindelijk lag ik in bed met een wollen ondershirt, een sweatshirt, een fleece vest, een dubbel dekbed, een donzen slaapzak en een elektrische deken op standje drie, en nog had ik het ijskoud. Vanmorgen, na een hopeloze nacht, ging het gelukkig wat beter. Nu ben ik nog gewoon ziek, maar een stuk minder zielig. Nou ja, beter nu dan als het lente is. Dat is het nu nog allerminst.
Kortom, een karwei plat en ik ook.
Irene heeft intussen niet stil gezeten. Naast de reguliere activiteiten als sporten en schilderen en zo, heeft ze alles in werking gezet voor de installatie van een drie fasen aansluiting voor de elektriciteit. We lopen tegen de grenzen van de capaciteit aan, vandaar.
Zojuist zag ze een winterkoninkje bij de prunus en daar worden we dan weer allebei blij van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten