Ik had gisteren nog zo gezegd dat ik op tijd thuis wilde zijn vanwege Ajax. Dat is niet helemaal gelukt, maar dat was uitsluitend en alleen aan mij te wijten. Gelukkig heb ik geen doelpunt gemist. We waren dus naar Harry in Oldeberkoop om een haan op te halen. Harry heeft een melkveehouderij met zo'n 85 koeien, een kleine boer volgens hem zelf. En tja, zet je mij op een boerderij, dan ben je niet zomaar van me af. Gelukkig vond Harry het leuk om het een en ander te laten zien en te vertellen. Na het bezoek aan Jaap dacht ik dat dat zo'n beetje de standaard was, maar er is helemaal niet zoiets als een standaard. Elke boer boert op zijn eigen manier. Zo melkt Jaap met een robot en krijgt zo enorm veel digitale informatie waar hij dan weer naar handelt. Harry melkt met een melkmachine, "sluit" elke koe zelf "aan", en vergaart zijn informatie per koe dus meer door zelf te observeren. Hij experimenteert ook meer dan de gemiddelde boer met voeding (uien, wortels inkuilen) en is niet per se uit op de hoogste melkopbrengst. Als hij de kosten laag houdt, blijft er onder aan de streep tenslotte hetzelfde over. En waar de meeste koeien bevrucht worden door KI, loopt er bij Harry gewoon een stier tussen de koeien die bevrucht moeten worden. Holstein, Fleckvieh, Brown Swiss, hij kruist er naar hartelust op los. De stier die wij te zien kregen was een imposant beest.
Maar niet zo imposant als de Chianina stier (het grootste rundveeras ter wereld) die Harry ooit had. Schofthoogte 1,83 meter! Dat ziet er ongeveer zo uit:
Het was dus weer reuze interessant om op een boerderij te zijn en we zijn weer een hoop wijzer geworden. Waarom wist ik bijvoorbeeld niet dat een koe geen bovengebit heeft (zoals elke herkauwer)? Klompen van wilgenhout slijten iets minder snel en trekken niet zo op (qua vocht). Berken bezems (die ik ken van straatvegers) bestaan nog!
En zo kan ik nog wel even door gaan. Over valkparkieten, ganzen en kippen, Harry heeft het allemaal. Maar we kwamen voor een haan... Irene mocht er een uitzoeken, behalve eentje, daar had Harry wat mee. Uiteindelijk koos Irene voor een bruine leghorn (de hennen zijn witte leghorns), een klassieke fraai gekleurde haan. Thuisgekomen heeft Irene hem bij de hennen in het nachthok gezet waar ze nu drie dagen moeten blijven om te ontstressen en te wennen.
De naam was geen punt van discussie, Harry. Uiteraard is Irene vandaag tijdens het bladeren ruimen regelmatig poolshoogte gaan nemen of ze zich allemaal een beetje gedroegen en heeft, waar nodig, corrigerend opgetreden (???).
Het goede nieuws is dat ik vanmorgen niet gewekt werd door het gekraai van een haan.
Ik was er best vroeg uit. Niet omdat dat moest, maar omdat ik niet goed op de klok gekeken had. Nog steeds niet lekker en ijskoud besloot ik dat het wel genoeg was met dat gezeur en ben ik niet terug m'n mandje in gekropen maar gewoon rustig aan de gang gegaan.
Allereerst een laatste berekening qua balken gemaakt, Erik komt ze morgen brengen. Ik heb de afkortzaag een plekje in de schuur gegeven, de ponies verzorgd (kijken of ze nog water hadden en een worteltje gegeven), een pallet gesloopt en klein gezaagd (brandhout!), en wat stoeptegels naast de paardenwei weggehaald. Dat waren er weer meer dan ik dacht. Irene gebruikt ze nu om naast de houtopslag een net plekje te maken voor de bloembakken die daar tot mijn grote ergernis half weggezakt in de modder en het gras staan. Heel langzaam maar zeker raken we zo toch steeds meer een beetje georganiseerd.
Eindelijk had ik weer eens succes met de WC. Een hele kudde/roedel/vlucht/troep heb ik vastgelegd! Muggen weliswaar (denk ik), maar toch...
En of dat niet genoeg was kwam er ook nog een specht voorbij, gadegeslagen door een mees. Het is even geduld hebben maar dan verschijnt de specht linksonder op de boom, de mees kijkt van rechts, vanaf het prikkeldraad toe.
De dag begon mistig, maar vanmiddag kwam de zon zowaar nog even door.
