Opgeruimd...

...staat netjes! De carport is weer carport! En dat is na bijna een jaar wel een blogpost waard lijkt me zo. Vandaar post nr. 501.

Het plaatje voor post nr. 801 heb ik ook al bedacht...

Irene had al een goed begin gemaakt met het sorteren en opruimen van het hout, vandaag hebben we dat, ondanks het slechte weer met veel wind en regen, samen afgemaakt.

Het hout ligt nu op diverse lokaties in de schuur en in de carport, daar moeten we nog iets mee. 

Het hout gebruiken is natuurlijk de meest efficiënte manier om er van af te komen. Wat dat betreft ben ik goed bezig geweest. Ik heb namelijk van resthout de omlijstingen aan de binnenzijde van de ramen gemaakt. 

Voor het meeste andere hout hebben we ook een bestemming, maar alles op z'n tijd.

Verder heb ik een beetje opgeruimd om plaats te maken voor de opslag van de rollen isolatie. Die zouden gisteren komen, maar is vanwege een foutje in de logistiek vertraagd tot maandag.

Dat was het voor nu. 

De slachter van Schapendrift

Dit is de 500ste post in het Schapendrift blog. Voorwaar een mijlpaal. Het is niet de laatste post, maar het zou zomaar kunnen dat de frequentie iets omlaag gaat. Het is aan de ene kant een tijdrovend klusje en aan de andere kant steeds lastiger om lezenswaardige dingen te verzinnen om met jullie te delen. Maar geen paniek, ik stop niet.

Gisteren hebben Irene en ik een beetje een inventarisatie gemaakt van alle materialen die her en der liggen. Diverse soorten dakpannen, bakstenen, zand, bestratingsmaterialen en natuurlijk hout. Planken, balken, latten. Het houd niet op. Een deel van de dakpannen moet weg, daar hebben we niets meer aan. De overige materialen gaan we gebruiken voor een parkeerplek, het opknappen van het fietsenschuurtje en een houtopslag. Na lang denken, aarzelen en overleggen hebben we besloten die aan de kopse kant van de schuur, onder het raam, te maken. 

De lokatie voor een opslag van bouwmaterialen blijft een punt van discussie. Niet dat we het oneens zijn, we kunnen gewoon geen goede plek verzinnen. Wat wel zeker is, is dat de stenen die nu achter het fietsenschuurtje liggen daar weg moeten. Ik moet daar bij kunnen om de regenwaterafvoer van de schuur aan te leggen.

Irene is begonnen met het hout uit de carport op te ruimen. Dat ligt nu deels in het fietsenschuurtje, daar is plek vrijgekomen nu de zagen naar de schuur verhuisd zijn. De rest slaan we tijdelijk in de schuur op.

Nog even en we kunnen de auto weer in de carport kwijt.

Ik heb de bovenstang van  de espagnolet van de schuurdeur gemonteerd, dat kan ook afgevinkt.

Irene heeft na haar opruimwerkzaamheden pinda's geregen voor de vogels en bijenwaskaarsen gerold.

Gisteren in de namiddag kwam Erik langs voor overleg en instructie. Hij was tevreden met wat ik gedaan had sinds de laatste keer en komt binnenkort eindelijk voegen. Hij heeft er helemáál geen zin in en ik ga het niet doen i.v.m. mijn rug. Vandaar dat het er nog niet van gekomen is. Maar het moet nu echt gebeuren, want als het regent en waait wordt het binnen nat en daardoor kan ik niet verder met de isolatie en aftimmering van de wanden. Ik kan wel beginnen met het isoleren en aftimmeren van het dak. Dus heb ik me sufgemeten en gekgerekend aan wat ik nodig heb qua glaswol en osb (houtvezelplaten). 

En natuurlijk eindeloos gespeurd naar de goedkoopste leverancier. Vanochtend heb ik het glaswol besteld, dat wordt morgen geleverd. Dan kan ik hout en folie halen en beginnen.

Toevalligerwijs moesten Irene en ik vandaag allebei naar de tandarts voor controle. Irene vanmorgen, die moest vanmiddag immers naar haar schildercursus, ik vanmiddag. Toen ik bij terugkomst over de oprijlaan fietste zag ik in de koeienwei een duif liggen. Wat er met het arme beest gebeurd is weet ik niet (kat?, roofvogel?), maar hij lag er niet best bij. 

Bij nadere beschouwing bleek hij alleen niet dood, z'n pootjes bewogen nog. Ik heb er niet over nagedacht, een schep gepakt, met een ferme zwaai z'n kop er afgehakt, een foto gemaakt en ben toen weggelopen. 

Ik had nooit gedacht dat ik het zo klinisch zou kunnen oplossen. Toen Irene van schilderen terug kwam was de vogel gevlogen, alleen de veren lagen er nog. En misschien de kop. Nu mag het arme beest in de wei van Henk Slagter gelegen hebben, en George in zijn werkzame leven de nodige dieren geslacht hebben, ik ben toch bang dat ik van nu af aan te boek zal staan als "De slachter van Schapendrift".

De draad weer opgepikt

Vrijdag zijn we naar "Wolf" geweest. 

Die draaide in 't Buurthuus. Ik vond hem erg goed gefilmd, maar dat was dan het ook wel. In Dwingeloo kon de voorstelling vanwege bedreigingen niet doorgaan. Bedreigingen vanwege een natuurfilm... Irene is overigens lid geworden van de filmcommissie alhier.

De afgelopen dagen zijn we weer als vanouds aan het klussen geweest. Allereerst heb ik de dompelpomp met verlengde inlaat aan de praat gekregen. Jammer dat dat niet echt hielp. Ik moest namelijk eerst een emmer in de slang legen om de slang en pomp te vullen en kon dat twee emmers pompen, dan was de watermeterput weer leeg. Na tien minuten kon ik dan weer een putje legen. Dat schoot niet op en dus heb ik het maar zo gelaten. Het grondwater daalt vanzelf wel weer en als de put droog is smeer ik hem wel af.

Ik heb de omlijsting van de deur afgemaakt, dat was een kwestie van beitsen en monteren. 

De sluitlat aan de binnenkant zit er inmiddels ook op. 

En ik heb het stukje tussen de vloer en de sluitstrip afgesmeerd. Dat ging gesmeerd, alleen het afsmeren onder het kozijn was gepiel. Dat ziet er nu nog niet heel fraai uit, maar dat komt goed.

Nu moet ik alleen nog het deurkozijn en de deur aflakken.

Irene heeft het gazon en de oprijlaan van kalk voorzien. Ik heb stille hoop dat dit ook wat helpt tegen de mosstroken op de oprijlaan. We zien wel, mooi mos is ook niet lelijk. 

En ze heeft de kapotte dakpannen die naast de schuur lagen opgeruimd. Ben ik blij mee.

Vanwege het mooie weer van de afgelopen dagen zou je bijna denken dat het lente was.

Mooi weer of niet, het is winter, en dus zorgen we voor extra vogelvoer. Al was het alleen maar omdat we dan vogels lokken die ik dan weer kan fotograferen.

Alleen het roodborstje werkte niet echt mee. Normaal blijft die altijd wel even rustig zitten, dit keer niet.

Irene heeft een standaard gemaakt voor het voerbakje dat we gekregen hebben. Nu nog een dakje, maar dat komt goed.

Lente, winter, Krokus maakt het niets uit, die vangt haar muizen in elk jaargetijde.

Vandaag wilde ik kijken of ik de stroomkabel die voor de schuur langs loopt op kon pikken, zodat ik die af kan takken voor de stroomvoorziening van de schuur. Maar ik had nog maar een klein kuiltje gegraven toen ik al op grondwater stuitte. Daar wacht ik dus maar even mee.

Al met al keert het gewone leven hier weer een beetje terug. Zo gaat dat.