De slachter van Schapendrift

Dit is de 500ste post in het Schapendrift blog. Voorwaar een mijlpaal. Het is niet de laatste post, maar het zou zomaar kunnen dat de frequentie iets omlaag gaat. Het is aan de ene kant een tijdrovend klusje en aan de andere kant steeds lastiger om lezenswaardige dingen te verzinnen om met jullie te delen. Maar geen paniek, ik stop niet.

Gisteren hebben Irene en ik een beetje een inventarisatie gemaakt van alle materialen die her en der liggen. Diverse soorten dakpannen, bakstenen, zand, bestratingsmaterialen en natuurlijk hout. Planken, balken, latten. Het houd niet op. Een deel van de dakpannen moet weg, daar hebben we niets meer aan. De overige materialen gaan we gebruiken voor een parkeerplek, het opknappen van het fietsenschuurtje en een houtopslag. Na lang denken, aarzelen en overleggen hebben we besloten die aan de kopse kant van de schuur, onder het raam, te maken. 

De lokatie voor een opslag van bouwmaterialen blijft een punt van discussie. Niet dat we het oneens zijn, we kunnen gewoon geen goede plek verzinnen. Wat wel zeker is, is dat de stenen die nu achter het fietsenschuurtje liggen daar weg moeten. Ik moet daar bij kunnen om de regenwaterafvoer van de schuur aan te leggen.

Irene is begonnen met het hout uit de carport op te ruimen. Dat ligt nu deels in het fietsenschuurtje, daar is plek vrijgekomen nu de zagen naar de schuur verhuisd zijn. De rest slaan we tijdelijk in de schuur op.

Nog even en we kunnen de auto weer in de carport kwijt.

Ik heb de bovenstang van  de espagnolet van de schuurdeur gemonteerd, dat kan ook afgevinkt.

Irene heeft na haar opruimwerkzaamheden pinda's geregen voor de vogels en bijenwaskaarsen gerold.

Gisteren in de namiddag kwam Erik langs voor overleg en instructie. Hij was tevreden met wat ik gedaan had sinds de laatste keer en komt binnenkort eindelijk voegen. Hij heeft er helemáál geen zin in en ik ga het niet doen i.v.m. mijn rug. Vandaar dat het er nog niet van gekomen is. Maar het moet nu echt gebeuren, want als het regent en waait wordt het binnen nat en daardoor kan ik niet verder met de isolatie en aftimmering van de wanden. Ik kan wel beginnen met het isoleren en aftimmeren van het dak. Dus heb ik me sufgemeten en gekgerekend aan wat ik nodig heb qua glaswol en osb (houtvezelplaten). 

En natuurlijk eindeloos gespeurd naar de goedkoopste leverancier. Vanochtend heb ik het glaswol besteld, dat wordt morgen geleverd. Dan kan ik hout en folie halen en beginnen.

Toevalligerwijs moesten Irene en ik vandaag allebei naar de tandarts voor controle. Irene vanmorgen, die moest vanmiddag immers naar haar schildercursus, ik vanmiddag. Toen ik bij terugkomst over de oprijlaan fietste zag ik in de koeienwei een duif liggen. Wat er met het arme beest gebeurd is weet ik niet (kat?, roofvogel?), maar hij lag er niet best bij. 

Bij nadere beschouwing bleek hij alleen niet dood, z'n pootjes bewogen nog. Ik heb er niet over nagedacht, een schep gepakt, met een ferme zwaai z'n kop er afgehakt, een foto gemaakt en ben toen weggelopen. 

Ik had nooit gedacht dat ik het zo klinisch zou kunnen oplossen. Toen Irene van schilderen terug kwam was de vogel gevlogen, alleen de veren lagen er nog. En misschien de kop. Nu mag het arme beest in de wei van Henk Slagter gelegen hebben, en George in zijn werkzame leven de nodige dieren geslacht hebben, ik ben toch bang dat ik van nu af aan te boek zal staan als "De slachter van Schapendrift".