Mixed emotions

Vanmorgen kregen we het droeve nieuws dat Hans en Jolanda hun hond Indy vrij onverwacht hebben moeten laten inslapen. Het was hun hond, maar ook onze vriendin. Verdrietig, dat is alles wat ik er over kan zeggen.

Na de koffie zijn Jan Peter en ik aan de container gegaan, wanneer nodig bijgestaan door Irene. Het begin ging voorspoedig, het plaatsen van de eerste zijwand en het op zijn definitieve plaats zetten van het vloerpaneel met zijwand. Daar had ik het nodige denkwerk in gestoken en dat wierp zijn vruchten af. Daarna kwamen de onvoorziene problemen. Ik zal jullie daarmee niet vermoeien. Uiteindelijk is het goed gekomen. Wij zijn gesloopt, maar de container staat! Enigzins hilarisch was het moment toen na het plaatsen van het deurpaneel bleek dat ik vergeten was de deur van het slot te halen. Hadden we onszelf binnengesloten... Hoe we ook riepen en telefoneerden, Irene was even onbereikbaar. Dus hebben we dat paneel er weer uit moeten halen. We hebben in de zon geluncht, dat was een boffie. Voorts was het buffelen tot 20.30. Nu zijn we moe, maar zeer voldaan. Goeie klus, lekker gewerkt, prima resultaat, geen ongelukken. Meer valt er over vandaag niet te zeggen. Bovendien, ik kan geeneens boe of ba meer zeggen.

  

Gekraagde Roodstaart

Vandaag een kort verslag. 

De afgelopen tijd heb ik regelmatig de wildcamera buiten gezet. De resultaten vielen tegen. Niets te zien namelijk. Tot ik gisteren ontdekte dat ik naar de opgenomen video's zat te kijken, terwijl ik video opname uit had staan. Toen ik de foto's bekeek bleek ik eergisteren wel degelijk beet gehad te hebben. Om 05.38 liep er een haas door de tuin! Geen al te beste foto, maar onmiskenbaar een haas. Marty blij.

Vanmorgen was het tijd voor huishoudelijke zaken (Marty) en boodschappen (Irene). Rond lunchtijd kwamen Linda en Herman even langs. Na een rondje over ons landgoed, bijpraten en de lunch zetten zij hun fietstocht voort. Niet lang daarna arriveerde Jan Peter. Na een rondje over ons landgoed, bijpraten en het avondmaal werden we verrast door de paartje Gekraagde Roodstaarten in de tuin. Het vrouwtje was wat lastig te fotograferen, het mannetje daarentegen ging er eens goed voor zitten en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.

 

En omdat het best lekker weer was hebben we nog een avondwandelingetje gemaakt (1 ree).

Het vogeltje dat we gisteren zagen, maar waarvan we niet wisten wat het was, bleek een bonte vliegenvanger te zijn (dankjewel Cor). Tot zo ver vandaag.

Hard werken

Allemaal leuk en aardig, zo'n sfeervol woudboerderijtje, maar het is gewoon keihard werken. En het ergste is, je ziet het niet terug. Vanmorgen heb ik eerst de takken en stammen van de oprijlaan naar de kapschuur gesleept, waar Irene met de takkenschaar aan de gang ging. Daarna hebben we het nodige gezaagd en gekloofd. 

Alleen niet te lang, het is ten slotte Hemelvaart en mooi weer, dus de buurtgenoten zullen ook wel buiten zijn. En we mogen dan midden tussen de weilanden zitten, geluid draagt ver. En het is hier uiteindelijk zo stil omdat er geen herrie gemaakt wordt. Irene heeft nog de achterkant van de auto ontdaan van Prunus en andere zooi, en wat houtwerk in het klompenhok in de Tenco gezet. 

Ik heb ondertussen de goot voorzien van nieuw lood aan het uiteinde en vervolgens deze weer gemonteerd. 

Het was super lekker weer, dat was dubbel genieten. Van de container is vandaag niet veel terecht gekomen, dat moet morgen dan maar. Dan komt Jan Peter trouwens en dat is wel zo handig. Kunnen we er met z'n tweeën aan werken. 

Vandaag zagen we puttertjes in de Prunus en een gevecht tussen twee kraaien en twee buizerds. 's Avonds zaten er plots twee puttertjes in de leiboom...en waren net zo plots weer verdwenen. Maar niet voordat ik er een gefotografeerd had. Weer een matige foto helaas, maar toch. 

Er verscheen ook nog een ander vogeltje, geen idee wat het was. 

Het zijn beweegelijke rakkers allemaal en dus is het niet altijd raak. 

De zwaluwen zijn ook gearriveerd, hopelijk gaan er een paar nestelen in de geitenschuur.

Al met al hebben we hard gewerkt, maar het was genieten.

Fochterloërveen

Irene had haar zinnen gezet op fietsen vandaag. Morgen fietsen was geen optie omdat het dan hemelvaartdag en dus druk is. Tja, dan kan je plannen hebben wat je wilt, het beste plan is dan zonder twijfel gewoon maar toegeven. En dus ging het met de wind in de rug richting het Fochteloërveen, even voorbij Appelscha. Het was prachtig fietsweer, dus wat dat betreft had ze helemaal gelijk. De rit voerde langs hooiland waar gemaaid werd, bollenvelden waar gefotografeerd werd en door bos waar gerecreëerd werd. 

Na beklimming van het uitzichtpunt, het doel van onze rit, aanvaarden we de terugreis. 

We lunchten bij een sluisje en vanaf toen was het tegenwind naar huis. 

Omdat ik een afspraak bij de mondhygiëniste had, en de tijd begon te dringen, ben ik op een gegeven moment vooruit gegaan. Na alle escapades van de afgelopen dagen  was ik beslist niet in supervorm (als in overal spierpijn), maar ik kwam op tijd. 

Weer thuis hebben we nog was takken van de gevelde Es naar de kapschuur gesleept en klein gemaakt en na een zonnebad en de avondmaaltijd hebben we de grote blokken van de stam naar de kapschuur gebracht. 

Te lang laten liggen zou het gras van de oprijlaan geen goed doen en dat willen we niet. Wonderlijk hoe snel je gehecht raakt aan je gazon. 

Geen vogelnieuws, wel twee observaties. De beukenhaag is in no time groen geworden en Krokus houdt wel van een beetje zon.

Vanavond rustig aan en morgen weer verder met de takkenbende en de container. Althans, dat is het plan... 

Van onderen

Na een korte nacht (te veel denken over de container en zo) ben ik vanmorgen weer verder gegaan met de container. Wat ik even was vergeten (tot vannacht dus), was dat er natuurlijk een vlakke ondergrond nodig is. Eerst hebben we echter het dak opgehesen, die kan maar uit de weg zijn en is zo later makkelijker op zijn plaats te krijgen.

Daarna heb ik de zes steunpunten op gelijke hoogte gebracht met bakstenen, stoeprandjes en zo. De vloer ligt nu vlak, alleen moet het dak nog wat hoger om de wanden te monteren. Maar dat is iets voor morgen. Want we kregen onverwacht bezoek van Geert en Francien die op ziekenbezoek waren in Rotsterhaule en daarna dus even bij ons langs kwamen. Gezellig. En konden ze nog net de Prunus en de appelboom, die door Irene volgens Sietse goed gesnoeid is, in bloei zien staan. 

Vanavond kwam Sietse langs om een kleine Es te vellen waar een enorme half afgebroken tak van de Witte Abeel in hing. Die Es stond sowieso te dicht bij de Abeel waardoor hij een beetje in de verdrukking kwam en moest dus toch weg. De hoop was dat als de Es om ging, de tak van van de Abeel mee zou komen. Zo makkelijk was het echter niet. De Abeel-tak maakte het lastig. Nadat er eerst het nodige snoeiwerk was verricht wisten we uiteindelijk de tak uit de Es te krijgen, alleen bleef ie hangen. 

Na een hoop gedoe, gesjor er getrek kregen we het uiteindelijk toch voor elkaar, brak de tak af en kon Sietse de stam van de Es vellen. 

Nadat dit gebeurd was heeft Sietse de stam in hanzamere brokken gezaagd en is het nu aan ons om het verder klein te maken en de takkenzooi op te ruimen. We hebben in de tuin nog gezellig koffie gedronken en gekletst, tot het echt ging regenen. Ik vond het best spannend allemaal en ben blij dat we het er goed van af gebracht hebben, en ervaren hebben hoe dat gaat met zo'n boom vellen. Goed dus.

Tijdens onze avonturen met de Es vlogen er twee lepelaars over en tijdens het eten zagen we een gekraagde roodstaart in de tuin. Voor ons de eerste keer dat we er een zagen. De foto is matig, maar hij staat er op!