Inspectie

Het was voor mijn doen een vroegertje vanochtend. Om 08.00, de WC stond nog in de nachtopnamestand, stond Erik voor de deur voor de inspectie van de constructie.

"Ik ben trots op je", zo luidde het oordeel. Dat hoor ik natuurlijk graag, en ik neem aan Hans en Jan Peter ook (nogmaals dank!). Hier en daar moesten er nog wel wat schroeven bij en ik moet steunbalkjes onder de gordingen bij de buitenste spanten zetten, maar dat was allemaal ingecalculeerd.

Voorts heb ik de details voor de montage van de dakplaten, folie en dakpannen besproken. Erik adviseerde toch een steigertje neer te zetten (Jan Peter had daar ook al op aangedrongen). Toen Erik weer vertrok stond de WC inmiddels op de dagstand.

Ik ben de krant gaan halen en kwam bij de brievenbus de buurman van nummer 7 tegen. We hadden al vaak over de koeienwei naar elkaar gezwaaid, maar elkaar nog niet ontmoet. Nu dus wel, we hebben even leuk gekletst en afgesproken binnenkort eens nader kennis te maken. 

Rond lunchtijd hebben Irene en ik de steiger bij Erik opgehaald. Daar stonden ook een aantal zakken zaagsel klaar om weggegooid te worden. Irene heeft er een meegenomen. Ze gebruikt zaagsel namelijk als strooisel voor de vloer in het nachthok.

Op de terugweg zijn we even langs de A.H.B., de agrarische groothandel in Boijl, gereden. Irene heeft daar een kippenvoederautomaat en waterbakken gekocht. Het is de kippen nog niet helemaal duidelijk hoe die automaat werkt, maar de training volgt morgenochtend. Dan hebben ze honger en zullen ze waarschijnlijk extra gemotiveerd zijn.

Terug op de Schapendrift heb ik de steiger in elkaar gezet. Dat is inderdaad een stuk beter.

Die extra schroeven heb ik er daarna ingezet. De verbinding van het middenspant aan de vloerbalk heb ik met draadeinden verstevigd. Dit kon eventueel ook met extra schroeven, maar ik had de spullen in huis en dit vond ik gewoon leuk en stoer. 

De extra steunbalkjes doe ik morgen, daar werd het nu te donker voor.

Verder hebben we niet veel gedaan, het is ten slotte weekend. Ja, de zaterdagsudoku uit de krant gemaakt. D.w.z., ik heb hem voor de verandering weer eens verprutst, Irene heeft hem wel af.

Dat was de grijze, koude, motterige zaterdag op de Sheepdrift.

Binnenblijfdag

Beestenweer, dat was het vandaag. Geen weer om buiten bezig te zijn als het niet echt nodig is. Ik ben er alleen even uit geweest om de WC en de krant te halen. De rest van de dag heb ik voornamelijk op de bank doorgebracht. Een beetje op internet dingen uitzoeken, zoals wat te doen tegen optrekkend vocht in muren (wij hebben daar last van bij het toilet). Een beetje naar buiten staren, kijken naar Henk die zijn schrikdraad binnen haalt. Verder niet zo veel.

Irene is er alleen uit geweest om de kippen te verzorgen en boodschappen te doen, verder heeft ze vooral aan haar puzzel gewerkt.

Morgen wordt het wat beter weer, in ieder geval droger. Om 08.00 (oeps!) komt Erik om de vorderingen te inspecteren en de volgende stappen door te nemen.

Soms is het zelfs in ons sfeervolle woudboerderijtje een beetje een saaie dag.

 

Weinig gedaan, weinig gebeurd

Het was koud, grijs en nat vanmorgen. Dat zette meteen de toon. Ik had al geen plan voor vandaag en nu ook geen zin. Na een beetje ronddrentelen heb ik mij eerst maar weer eens verbaasd over de kippen en hun versgegraven schuttersputjes (en het feit dat Irene dat allemaal toestaat).

Daarna heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken en ben ik de ramen van het klompenhok gaan kitten. Ik had goed opgelet toen Piet aan het kitten was en dat heeft geholpen. Het was een klusje van niks en voor het eerst van mijn leven ben ik tevreden met het resultaat van mijn kitactiviteiten.

Na de lunch, het was inmiddels best mooi weer, heb ik mij gebogen over de logistiek van de dakplaten. Die zijn 61x244 cm en dus redelijk zwaar en onhandelbaar op een dak. En dan moet ik ze daar eerst nog zien te krijgen. Na enig denkwerk besloot ik van de twee resterende dakbalken van de kapschuur en wat oude planken een glijbaan te maken. Zo gezegd, zo gedaan en nu heb ik iets dat wellicht gaat werken. Het idee is om een dakplaat op de glijbaan te leggen en deze omhoog te duwen. Het eerste stuk kan zonder hulpmiddelen, tot de plaat op een tussenstop valt. Vandaar moet ie met een balk verder omhoog  geduwd. Het was te donker en koud aan het worden om nog het dak op te gaan en uit te proberen hoe het vanaf daar werkt, maar ik heb goede hoop. En werkt het niet... dan verzin ik iets anders

Irene heeft gerommeld met groenafval, hout gezaagd, gepuzzeld en maar liefst twee eieren geraapt. Dat was al weer een poosje terug.

Meer kan ik niet verzinnen.

Weinig gedaan, veel gebeurd

Vanmorgen om 08.30 werden de dakpannen afgeleverd. 

De man die ze kwam brengen, Jan, werkt op een proefboerderij voor de melkveehouderij en de dakpannenhandel is een uit de hand gelopen hobby. Hij woont in Ureterp en kende het huis aan de Butewei waar Irene en ik nog zijn wezen kijken ten tijde van onze huizenjacht. Prachtig huis op de foto's, maar in werkelijkheid klein, en er moest erg veel aan gebeuren.

De pannen moesten handmatig uitgeladen worden, een dik half uur werk. Voordeel hiervan was dat we ze achter het zand konden stapelen. Een goede plek, uit de stuit, dichtbij de schuur. Nette pannen overigens.

Jan was nog niet vertrokken of Piet verscheen ten tonele. 

Die kwam de vier lekke ramen vervangen en de ruitjes in het klompenhok plaatsen. Hij had per abuis twee ramen voor een andere klant meegenomen en moest tussendoor weer even naar Drachten om onze ramen op te halen. In die tijd zijn Jan Peter en ik even naar Oldeberkoop gereden om dampdoorlatende folie te halen voor de schuur. Na de lunch heeft Piet de twee laatste ramen vervangen en kunnen wij weer een item van onze to do list afstrepen. 

Ik heb hem ook nog even naar mijn kitwerk in de badkamer laten kijken omdat ik daar toch onzeker over was. Dat bleek niet nodig. 

Niet lang nadat Piet vertrokken was kwam Gerard even de schuur in aanbouw bekijken. Hij was enthousiast over de aanpak. Hij heeft zelf ook een paar schuren en een serre bij zijn huis in het bos gebouwd, dus hij weet waar hij het over heeft. Omdat mijn kaasprikkervlaggetje niet opgemerkt was, had hij een Friese vlag meegenomen om het hoogste punt te vieren. Na een bakkie koffie vertrok hij weer. 

Wij hebben verder lekker rustig aan gedaan.

Ik wacht met de dakplaten tot Erik langs geweest is om de constructie van de wanden en het dak te inspecteren.

Irene is nog een eindje om geweest. Die is fanatiek aan het puzzelen en moest er even uit. 

We mogen er al met al een rustig dagje van gemaakt hebben (dat mocht ook wel na de afgelopen week), er is wel weer het nodige gebeurd.

En heb ik ook nog een zilverreiger in de wei en, een specht in de boom gespot, altijd leuk.

In de categorie "opmerkelijk" valt nog te melden dat de verjaardagskaart voor George na twee maanden op de plek van bestemming is gearriveerd. Leve Post NL! 

Na het eten gaat Jan Peter weer op huis aan, net zo voldaan als ik (terecht, we hebben goed gewerkt en gedaan waar ik op gehoopt had) en gaat Irene naar koor. En ik? Lekker op de bank, Ajax kijken.

Een ongeluk...

...zit normaal gesproken in een klein hoekje. Niet bij ons op de bouwplaats gelukkig. Het enige ongeluk waar wij vandaag mee geconfronteerd werden vond plaats op de N353, de weg die in de verte vanaf ons huis te zien is en waar iemand een auto tegen een boom geparkeerd had. We kunnen slechts hopen dat de gevolgen meevielen, al doet de aanwezigheid van de hulpdiensten vrezen dat het om meer dan een schrammetje ging.

Het weer was vandaag beter dan verwacht, behoorlijk zonnig zelfs. Alleen na de lunch kregen we een bui over ons heen, maar gelukkig klaarde het weer op en keerde de zon terug.

We hebben de laatste zes gordingen aangebracht en alle gordingen vastgeschroefd aan de blikkies. Veel meer hadden we vandaag toch niet kunnen doen, dus het is niet erg dat we vandaag, ondanks dat we goed gewerkt hebben, niet zo snel gingen als gisteren. Maar het was vanwege de nokbalken en het ontbreken van de werkvloer dan ook gecompliceerder. 

Hoe dan ook, de dakconstructie is af. In een week tijd ben ik goed opgeschoten. Vorige weer dinsdag stond er nog maar één wand, nu staat er een compleet houtskelet, niet verkeerd voor een week werk. Ik had natuurlijk wel goeie hulp afgelopen week, dat scheelt uiteraard enorm.

Ik heb meestal maar één regel over Irene haar activiteiten. Dat komt niet omdat ze niets doet, integendeel. Ik heb er alleen geen zicht op als ik met de schuur bezig ben. Irene is ook de hele dag bezig, doet veel kleine klussen en verzet zo ook bergen werk. 

Het is alleen niet altijd even sexy als het bouwen van een schuur. "Van alles en nog wat" omschrijft vaak het nog het beste. Wilde ik toch even gezegd hebben. 

Vandaag was ze bijvoorbeeld kipgirl. De kippen waren ontsnapt naar de paardenwei en Irene moest ze dus terug drijven naar onze tuin. Harry vloog uiteindelijk terug over de omheining. De dames namen de trap, die voor dit doel even verplaast was. Het duurde even voor we gevonden hadden waar ze een gat in het gaas gevonden hadden. Het bleek vlak naast de ren te zijn en is inmiddels gerepareerd.

Over de paardenwei gesproken... George heeft de paarden op stal gezet en de ponies van Henk Roel, die in onze wei stonden en deze weer keurig kort gegraasd hebben, zijn nu verhuisd naar de paardenwei. Waarschijnlijk komen er nog twee bij. Ponies kunnen veel beter tegen de kou en nattigheid dan paarden, dus die hoeven nog niet op stal.

Vannacht zat er weer een kat bij/in de boom waar de WC op gericht staat. 

Ten slotte is het cadeau van de Lotusmeiden voor ons nieuwe huis, een stalen beeld van een wulp, vandaag gearriveerd. Zijn we hardstikke blij mee!

Zo rijgen de prima dagen zich aaneen...

Morgenochtend worden de dakpannen gebracht en komt Piet de lekke ramen vervangen en de ruitjes in het kippenhok plaatsen.

Oh ja, ik weet niet of jullie het briljante kinderboek "Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft" kennen, maar wij weten wie het gedaan heeft...

...het was Dieuwertje!