Gisteravond stond er een prachtige volle maan boven ons sfeervolle woudboerderijtje.
Toch stonden de afgelopen dagen in het teken van regenwater. En nu George z'n gras in het plastic zit mág het ook weer regenen. Ondanks dat het tegenwoordig met alle weersverwachtingsapps een stuk makkelijker plannen is dan vroeger, blijft het best een dingetje, dat maaien en zo. Wanneer doe je wat, timing is alles. Zelfs Irene ik zijn er mee bezig. Hé, die heeft gezaaid. En die is aan het bemesten. Goh, wordt daar alweer gemaaid? Eigenlijk zou de balenmaker gisteren al komen, maar omdat donderdag niet echt lekker grasdroogweer was (maar gelukkig geen regen), was dat uitgesteld tot vandaag. Gisteren heeft George nog geschud en het gras op richels gelegd, vandaag is het binnen gehaald.
Irene heeft het laatste gaasrek voor de moestuinbakken afgemaakt en de strijd tegen het onkruid voortgezet.
Ze is op een missie. Het grind weer onkruidvrij maken. Als het nu weer op orde is gaan we voor de hark- en schoffeltechniek. Oftewel elk sprietje in de kiem smoren. Voorlopig is het een kwestie van lange adem, ook vandaag ging ze onverdroten door.
Ik heb aan de dakgoot gewerkt, beugeltjes buigen, beetje prutsen.
Tot twee keer toe wist ik m'n doosje met schroefjes te laten vallen. In het grind.
En dat is waarom je altijd een dynamo-magneet bij de hand moet hebben.
Uiteindelijk hing er wel, provisorisch, het eerste stuk goot.
Irene heeft 's avonds nog gemaaid.
Vanmorgen, het was heerlijk weer, had ik goed zicht op de bedrijvigheid in de paardenwei.
Ik stond namelijk op een ladder de schoorsteen af te kitten.
Vuurvaste kit voor rond de schoorsteenkappen en in een paar scheurtjes in het cement, en bitumenkit... bladibladibla. Wat kan het jullie schelen wat voor kit er in gesmeerd heb. Die schoorsteen kan weer tegen een bui, ik ben niet van het dak of de ladder afgeflikkerd, én ik heb heerlijk in het zonnetje van het uitzicht genoten!
Vanmiddag heb ik de eerste goot er op gezet. Gepiel met de nieuwe, redding brengende beugeltjes. Uiteindelijk zit de goot er best goed op. Alleen had hij wat hoger gemogen en iets meer tegen de wand. Precies waar Peet en ik ook tegenaan liepen zonder beugeltjes!!! Tjongejonge. Nou, hij zit er op en ik vind het wel even best zo.
Irene haar favoriete werktuig is de "krabber". Haar exemplaar heeft nog maar één van zijn oorspronkelijke drie tanden. Toen die er vanmiddag ook nog uit viel moest ik aan de slag. Natuurlijk wist ik feilloos de tand er verkeerd om op te zetten...
Maar het is goed gekomen.
Morgen gaan we fietsen, de Buurthuus tocht. Het wordt weer heerlijk weer, ik heb er zin in.
