De magnetron wilde niet meer open gaan en dus zat er maar één ding op, een nieuwe kopen.
Ik heb weer een dassendrol op de oprijlaan gespot. Ik moet nu toch echt weer de dagelijkse WC routine in ere herstellen.
Zaterdag heb ik goten en hout voor de werkbank gehaald. En een haak voor de schuurdeur, dat stond hoog op m'n prioriteitenlijst en is nu afgestreept.
Nu we de bakstenen die in de weg lagen hebben afgevoerd, kon ik de afwateringsbuis verder uitgraven. Die bleek na een kleine meter in de aarde te eindigen.
Dat is een tegenvaller, en een mysterie. Want hoe kan het dat de goten niet overstromen bij heftige regen? Hoe dan ook, ik moet nu dus een ordentelijk afwatering van de fietsenschuur en de nieuwe schuur maken. Één oplossing is een buis naar het slootje in de paardenwei in te graven, zo'n 15 meter. Daar moet George dan uiteraard wel mee instemmen. De andere mogelijkheid is de hemelwaterafvoer aansluiten op de afwatering van de IBA. Maar mag dat? En waar zit die? Dat probeer ik nu uit te vinden. Op advies van de gemeente ga ik nu proberen via de IBA-mensen tekeningen van de riolering boven water te krijgen. Wordt vervolgd, maar het begin is er.
Ondertussen heb ik met Irene wel uitgevist wat er op het slootje in de paardenwei afwatering, dat blijkt de hemelwaterafvoer van het huis te zijn.
Dat helpt ons verder overigens niet, want de schuren daar op aan sluiten gaat niet werken. De buis is daarvoor te dun en het zou bovendien een mijl op zeven zijn, een buis helemaal naar het huis aanleggen.
Irene is zondag naar via Pelle en het strand naar Francien gegaan.
Maandag is ze met haar moeder en zussen, Margo is even over, naar een concert gegaan. Na nog een overnachting bij Francien, is ze dinsdag, na een wandeling met Margo in de duinen, weer huiswaarts gekeerd.
Ik heb mijn aandacht zondag verdeeld tussen het mooie weer, Parijs-Roubaix (wielrennen), de werkbank, het graven van een geul voor de afwateringsbuis van de schuur naar het fietsenschuurtje en de stroomkabel. Dat doe ik beetje bij beetje, want dat geklooi in het grind is zwaar werk. Die verdeelde aandacht leidde overigens tot... weinig. Maar het begin is er!
Maandag hoorde ik geluid uit de kacheltje komen. Dat kon maar één ding betekenen, een vogel. Ik heb de klep open gezet zodat de vogel in de kachel zou kunnen komen, waarna ik hem zou vangen met een handdoek. Krokus kon niet wachten...
Toe de vogel uiteindelijk in de kachel zat, kon ik aan de gang. Eerst voorzichtig de deur op een kiertje zetten en poolshoogte nemen. Tot zover mijn plan. De vogel schoot via het kiertje de woonkamer in, waarop Krokus direct de achtervolging door de kamer in zette. Ik kwam daar weer achteraan. Van een luide kreet mijnerzijds (je moet wat) schrokken zowel Krokus en de vogel zodanig, dat ik mij tactisch tussen de beesten op kon stellen en de vogel door de geopende deur naar buiten kon geleiden. Rest de vraag wat voor vogel het was. Ik denk een merel, maar het kan ook een spreeuw geweest zijn. Hij was in ieder geval zwart. Maar ja, hij kwam uit de kachelpijp en daar komt elke vogel zwart uit.
Na deze enerverende actie heb ik weer een stukje geul gegraven, daarna ben ik een zaaggeleider voor de cirkelzaag gaan maken en heb ik een beetje aan de werkbank gewerkt.
Daarnaast heb ik ook maar eens opgemeten hoeveel grondkabel ik nodig heb voor de stroom naar de schuur (60 meter).
's Nachts ging het hard regenen en is mijn vergegraven geultje volgelopen.
En omdat er regelmatig felle buien bleven vallen heb ik het graven maar even gelaten voor wat het was en heb ik mij weer gericht op de werkbank. Mijn zaaggeleider bleek goed te functioneren en ook qua werkbank gold: het begin is er.
Vandaag ben ik achter de riooltekeningen aangegaan, het wachten is nu tot ik teruggebeld wordt. En omdat graven met deze nattigheid wel heel armoedig is ben ik weer lekker met de werkbank verder gegaan. Deel 1 is zo goed als klaar. Beetje jammer dat ik het werkblad feilloos ondersteboven op het onderstel wist te monteren, maar dat is verholpen. Zitten er wel meteen een paar schroefgaten in m'n blad...
De nestkastjes worden nog steeds veelvuldig verkend, dus dat komt wel goed.
De bomen en planten beginnen nu ook uit te lopen. Nog even en het is weer groen. Het begin is er.
