Lijstertijd

Het is de tijd van het jaar dat er rond etenstijd een stuk of drie, vier zanglijsters in ons gazon zitten, vaak vergezeld door een paar merels. Ze laten zich de wormen goed smaken. 

Daarnaast hadden we de afgelopen dagen, naast de usual suspects als mezen en vinken, ganzen en mussen. Met name mussen zien we hier niet veel. Nu het vandaag weer kouder is zijn er overigens meteen veel minder vogels.

Maandag had Krokus plotseling opvallend veel aandacht voor de houtkachel. 

Toen Irene de kachel open deed vloog er een spreeuw uit. Het kabaal dat daarop volgde deed mij ijlings toesnellen en toen ik eenmaal de oorzaak daarvan achterhaald had heb ik mij als geboren leider enigzins op afstand geplaatst om overzicht te houden, de tuindeur geopend en voorgesteld dat Irene de spreeuw met haar fleecejasje dat op de stoel lag zou vangen. Dat was tegen de zin van Krokus, die zich reeds als vrijwilliger gemeld had en de jacht op de spreeuw inmiddels geopend had. Nadat Irene Krokus met een soepele voetbeweging op afstand gezet had, heeft ze op bekwame wijze de spreeuw gevangen en buiten vrij gelaten. Waarschijnlijk heeft die zich weer bij de groep spreeuwen gevoegd die hier weer hun dagelijkse show opvoeren.

De Zilveren boomkussens ontwikkelen zich in hoog tempo, morgen is er denk ik nog weinig van over.

Irene heeft inmiddels allebei de palen waartussen de deur van de nieuwe ren komt geplaatst. De grondboor van Gerard kwam hierbij goed van pas. 

Samen hebben we het hout voor de deur op maat gezaagd, die kan nu in elkaar gezet. Volgens Irene wordt het een "ontzettend stoere deur". 

Gisteravond heeft ze advocaat gemaakt, eieren zat.

Ik heb weer wat kleine klusjes gedaan en met het oog op de komende visite een beetje het huis aan kant gemaakt.

Eigenlijk heb ik niet zo veel te melden...

Zilveren boomkussen

Ik heb bijzonder weinig te melden. Irene heeft gesport, gefietst en de laatste restanten klimop uit de paardenwei verwijderd. Al doende was ze haar onkruidmes kwijt geraakt en dat was toch een probleempje. 

We willen ten slotte niet dat er een paard een mes in één van z'n hoeven krijgt. Na langdurig speuren is het goed gekomen. Het mes lag niet in de wei, maar in de al twee maal eerder doorzochte kruiwagen met klimopafval.

Ik heb zoals gezegd weinig vermeldenswaard beleefd. Ik neem tenminste aan dat een beetje schoonmaken, ladders opruimen en een balkje van de zaagbok vervangen niet tot groot enthousiasme onder mijn volgers leidt. 

En ik denk eerlijk gezegd dat dat ook geldt voor dé ontdekking van vandaag, eentje die mijn hart dan wel weer sneller deed kloppen. Op een van de berkenstronken die we als hakblok gebruiken vond ik een aantal Zilveren boomkussens, een paddestoel uit de klasse der slijmzwammen. 

Ik had enige moeite de zwammen te determineren omdat ze niet in mijn paddestoelenbijbel staan (terwijl ze toch zeer algemeen blijken te zijn).

Ik ben reuze blij met deze vondst, maar hopelijk heb ik morgen iets te melden dat voor meer mensen dan alleen paddestoelengekkies interessant is.

Vanmiddag was het overigens wel heerlijk weer en mijn rug gaat ook steeds beter. Ik krijg zowaar weer zin om dingen te doen.

Crossen door de bossen...

... en gerij door hei en wei. Maar dat was vandaag, eerst gisteren. 

Om 09.00 werd de nieuwe ladder bezorgd, nu nog een schuur om hem tegen aan te zetten.

Ik ben begonnen met het schoonmaken van de tuinstoelen. Plotseling zie ik het nut van een hogedrukreiniger. Na een halve stoel vond ik het wel mooi, wat een rotwerk is dat zeg.

Tot onze verassing is de peer weer aan het uitlopen. Die was na de aanrijding van vorig jaar en de mislukte reddingsoperatie opgegeven. We hadden hem voor de vorm nog wel verplaatst naar de fruittuin, maar de kruisbes was er al direkt naast gezet in de overtuiging dat de peer niks meer zou doen. Maar dan hadden wij buiten de peer gerekend. Ik zag gisteren twee piepkleine groene knopjes, hij leeft nog! We denken onder de ent, dus van de peren verwachten we niet veel, maar dat maakt niet uit. Ik ben gehecht aan de peer en dus heb ik de kruisbes een nieuw plekje gegeven. Nu hebben ze allebei de ruimte. 

Voorts heb ik de helft van de overgebleven dakpannen gecontroleerd, toen vond mijn rug het wel weer mooi.

Irene heeft aam de nieuwe ren gewerkt. De eerste paal staat er in. 

Toen heeft ze het witte krukje uit de ren gehaald om te zien of dat de ontsnappingsroute was. Dat leek zo te zijn, tot zonet, toen liep Harry weer met een hen in de paardenwei en dus gaat de ren definitief op de schop. 

Verder heeft ze een begin gemaakt met het verwijderen van de klimop uit de paardenwei, een jaarlijks terugkerend karwei.

En natuurlijk hebben we genoten van het heerlijke weer.

Vandaag stond in het teken van de motorsport Rensport Noordwolde organiseerde vandaag namelijk een offroad rit van 50 km rond Noordwolde. Dat betekende van 10.00 tot 15.00 een eindeloze stoet crossmotoren die vanaf de Oldeberkoopseweg de Schapendrift op draaiden, bij de gaswinning afsloegen, een lus door het maïsveld en het bos reden en dan weer via de Schapendrift verder gingen. 

Ze hadden er prima weer bij. Het was natuurlijk een herrie van jewelste, maar ja, buitenleven hè, dat hoort er bij. Bij de gaswinning verzamelde de buurt zich om te kijken en te kletsen en natuurlijk zijn wij ook even wezen kijken. 

Maar goed, na zoveel motoren hadden we het wel gezien en zijn we weer naar huis gegaan. De sloten staan na een droge maand overigens weer droog.

Weer thuis is Irene verder gegaan met klimopbestrijding en heb ik de rest van de dakpannen uitgezocht. Uiteindelijk heb ik ongeveer 300 bruikbare pannen, te weinig voor één kant.

Samen met Irene heb ik de bloembakken van de schuur naar hun nieuwe plekje bij de heg aan de achterkant van het huis verplaatst. Het is dat ze al ingezaaid waren anders hadden we ze misschien meteen weggeflikkerd, ze zijn namelijk behoorlijk op.

Over ingezaaid gesproken de raapstelen die we in een van de moestuinbakken gezaaid hebben zijn al boven de grond, die gaan als een speer.

Al met al een prima weekend.