Lente?

Ineke had een intrigerend "ding" waar ze van af wilde en vroeg of ik daar belangstelling voor had. Natuurlijk had ik dat, hoe komt die container anders vol? Ik vermoedde dat het een soort balans was en dat bleek ook zo te zijn. Een stokbalans uit de 19e eeuw. Na wat poetswerk (eikenhout blijk je te poetsen met bier of azijn) kwam de schaalverdeling te voorschijn (gemaakt van in het hout geslagen kleine koperen pinnetjes). Dit type stokbalans werd vaak gebruikt om wild te wegen. Hij hangt nu in de bijkeuken.

De afgelopen dagen hebben we aardig wat dozen weggewerkt en kleine klusjes gedaan, zoals de wc-bril netter monteren. Weer een ergenis minder!

Vandaag hebben we, na nog wat opruimwerk, de aandacht naar buiten verlegd. Het lekkere weer had daar natuurlijk alles mee te maken. De sneeuw is bijna verdwenen en de eerste sneeuwklokjes staan in bloei. 

Het is wel ontzettend nat. De tuin en de weiden dan, op het dak was het droog. 

En dat kwam goed uit, want vandaag werd het dak aangepakt. Na de inspectie hadden we al snel besloten dat we niet met elk buitje of elke sneeuwvlok in de zenuwen zouden gaan zitten en het voor eens en voor altijd op zouden laten lossen. En dus kwamen vanmorgen (op mijn verzoek) Ali en Danny en die zijn de hele dag bezig geweest. 

Om vijf uur waren ze klaar en hebben wij een zorgenloos dak. 

Wij hebben intussen niet stil gezeten.  De olijfbomen zijn weer uit de paardenbox gehaald, we hebben wat buitenkunst neergezet en Irene heeft zich met de krulhazelaar, de klimop en de appelboom bezig gehouden. De kruiwagen bewijst nu elke dag zijn waarde en ik verdenk Irene er van dat ze af en toe een extra rondje loopt met dat ding. Gewoon omdat het kan. 

Ik heb verder een vruchteloze poging gedaan om een grondgrendel op het hek te zetten (dat wordt een haak) en na die deceptie een plank in de bijkeuken gemaakt. 

Daarvoor moesten we wel naar de Kluswijs. Een boffie, want een uitje naar de Kluswijs is altijd een feest. 

Morgen komen Roy en Barbara en zoals het er nu naar uit ziet wordt het een gevalletje "Beleef de lente". Ik heb er echt zin in, na al die kou, sneeuw en regen. 

Dakpanne

Zaterdag zijn we voor het eerst sinds we hier wonen naar het westen gegaan. Voor de sociale contacten, want de Landleeuw is eigenlijk al uit onze gedachten (al zijn we er natuurlijk wel even langsgeweest). Na een strak schema qua bezoekjes zijn we zondag weer huiswaarts gekeerd. Het was fijn om iedereen weer even te zien. Krokus was blij òns weer te zien. Al had ze niks te klagen toen we weg waren, de voedermachine had zijn werk goed gedaan. 

Maandag dacht ik even de thermostaatkraan van het bad te ontkalken, want er was geen beweging in de temperatuurregeling te krijgen. Dat bleek ingewikkelder en tijdrovender dan verwacht. Maar na een half dagje ploeteren kunnen we nu wèl warm badderen. 

Daarna nog even een dakpan vervangen die tijdens het sneeuwruimen kapot gegaan was. Dat ging dan wel weer voorspoedig. 

Wat minder is, is dat wij dachten dat we van het gedrup af waren. Toen het maandag ging regenen, ging het alleen helaas binnen ook weer druppelen. Dat kon eigenlijk niet meer door de dooiende sneeuw komen, dan had het zaterdag en zondag ook moeten lekken.

We hebben een dakdekker gebeld en die is vanmorgen langs geweest voor een inspectie. Wat ik al dacht, bleek het geval. De nokvorsten zijn niet op de juiste manier aangebracht (met loodvervanger i.p.v. cement of kunststof mortel) en rond de dakramen zit het ook niet lekker. Gelukkig is het onder de pannen nog allemaal in orde, maar er moet wel snel wat aan gebeuren. Dat kost een beetje, maar dit is geen doen. Qua onzekerheid en qua lekkage. We zijn uiteraard aan het uitzoeken of dit nog te verhalen valt, maar we gaan het hoe dan ook laten renoveren. Onwaarschijnlijk aardige gasten, die dakmannen. Uitleg bij alles. Duidelijk, vriendelijk, transparant en duidelijk vakbekwaam, echt super. 

Bij inspectie van het platte dak was trouwens het eerste wat hij zag een dooie rat.

Die heb ik later een mooie laatste rustplaats met uitzicht over de weilanden gegeven.

Vanmiddag hebben we de eerste kunst opgehangen en de olielamp verplaatst.

Voorts zit ik me suf te prakkizeren hoe in de opslag in de paardenbox vorm zal geven. Een demontabele container vind ik nog steeds een mooie oplossing, ware het niet dat ik de panelen niet in de paardenbox krijg en die niet geïsoleerd is. Zelfbouw in hout, sandwichpanelen of anderzins kan natuurlijk ook. Het is alleen relatief duur en ook weer niet zó simpel. De briljante oplossing moet zich nog aandienen...

De sneeuw dooit hier intussen als de malle. Het is voorbij met de mooie sneeuwplaatjes, op naar de lente. Ik kan niet wachten. En Irene ook niet, die staat al een uur tegen een appelboom te praten en er af en toe een tak uit te verwijderen.