Nog niet vermeld: maandag zagen we wéér een eekhoorn door de boswal bij Nr. 7 springen. Het blijft een mooi gezicht, de eekhoorn die duidelijk afgetekend door de kale bomen vliegt. Eigenlijk het tegengestelde van de foto die ik daarvan maakte. Die vage vlek in het midden, dat is hem.
Irene had dingen te doen in het westen en is daar gisteren naar toe gegaan. Het is maar goed dat ik niet mee was, want ze was nog maar nauwelijks vertrokken of ik werd misselijk en rillerig. Erik was toen overigens al weer vertrokken. Die kwam 's morgens vroeg even de voortgang bekijken en de volgende stappen doornemen. Hij was tevreden met het dak en ik kan verder met beitsen (waarvoor ik eerst planken moet ophalen bij Erik), potdekselen en de kozijnen. Nou was het daar gisteren niet echt weer voor. Ik had geen zin om met het koude, winderige weer folie aan te brengen en had bovendien geen panlatten genoeg waarmee ik de folie aan de wanden bevestig (en Irene moest er met de auto vandoor). Dus besloot ik mij eerst eens over de defecte afwasmachine te buigen. Die bleek woensdag plotseling het afwaswater niet meer op te warmen. Nou ben je doe-het-zelver of je bent het niet, en dus ben ik het internet opgedoken. De eerste en eenvoudigste optie was, zoals het er nu naar uit ziet, meteen raak, de thermostaat resetten. Ik heb nooit geweten dat je die dingen kon resetten en nu heb ik het binnen een tijdsbestek van een paar weken twee keer gedaan, eerst die van de oven en nu die van de afwasmachine.
Tevreden met het resultaat besloot ik de stroom voor de ako aan te gaan pakken, maar toen ging het dus mis. Rillend van de kou en misselijk heb ik er tot halverwege de middag over gedaan om te besluiten dat ik ziek was en dus niks meer zou doen, heb mijn lot aanvaard en ben op de bank gekropen.
Ik moest tussendoor natuurlijk wel de kippen verzorgen en die bleken weer eens in de paardenwei te zitten. En de constructie die Irene met zeil gemaakt had tegen het uitbreken, stond ook nog eens op punt van wegwaaien. Dat zeil heb ik weggehaald en de kippen weer teruggelokt. Één hen had er moeite mee, die is geblesseerd en kan nog maar op één poot lopen. Hoe dan ook, toen dat allemaal geregeld was, kon ik weer mijn zielige zelf zijn en op de bank mijn trieste lot ondergaan. Een beetje naar buiten staren, meer zat er even niet in. Gelukkig gebeurt er altijd wat.
Vandaag is het (behalve Joukjes verjaardag, gefeliciteerd!) niet veel beter, nog steeds misselijk en koud. Het weer is wel een stuk beter. Zonnig, weinig wind, lekker temperatuurtje, echt weer om aan de gang te gaan.
Verder dan het halen van de krant ben ik alleen niet gekomen, ik ben zo weer de bank op geploft. Dan maar vanuit huis genieten van het bijna lenteachtige weer. Harry en Hendrika zijn meteen weer samen op stap gegaan.
Dieuwertje bleef bij Kazèn (of andersom), die lange tijd geen zin had het nachthok uit te komen. Dat gaat natuurlijk ook lastig op één poot, maar uiteindelijk kwam ze toch naar beneden strompelen.
Er zijn met het mooiere weer meteen weer een stuk meer vogels in de tuin. Koolmezen, vinken, pimpelmezen, merels, natuurlijk de roodborst en zowaar een specht (die helaas al weer vertrokken was toen ik mijn fototoestel gepakt had). Als je dan toch noodgedwongen op de bank moet dweilen...
Hopen dat het morgen beter gaat, ik heb zin om aan de slag te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten