Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Gisteren kwam dan eindelijk de langverwachte zaag. Het raadsel waarom die weer een dag vertraagd was is opgelost. De doos was onderweg ergens uit- of afgeflikkerd en PostNL had kennelijk een dag nodig om de doos weer dicht te plakken.

Maar hij was er, en het was niet gezegd dat hij ook beschadigd was. Dus na mijn melding van het foutgelopen transport ben ik vol goede moed begonnen de zaag in elkaar te zetten. 

Dat viel niet mee. De tafel was niet vlak, de gradenboog was verbogen, de zaagbladbeschermer wilde er niet op en het spouwmes zat scheef. Bovendien bleek de zaag helemaal niet naar twee kanten kantelbaar, één van de redenen waarom ik nou juist voor deze zaag gekozen had. Tja, soms zit het tegen... Lang verhaal kort, na de nodige chats en telefoontjes heb ik de zaag vandaag weer gedemonteerd en terug de doos in gepuzzeld. Die wordt maandag of zo opgehaald. 

Ze hadden alleen geen vervangend exemplaar meer op voorraad, dus heb ik hem ergens anders besteld. Morgen wordt hij geleverd. Nu maar hopen dat die wel ok is. De 2 zijden verstek heb ik opgegeven, er zijn geen zaagtafels in deze prijsklasse die dat hebben. Reden om toch deze te willen is dat de tafel lekker breed is. Irene ging overigens onverstoorbaar door met de buitenboel verven, die is op een missie! 

Vandaag heb ik het raam van het klompenhok er uit gehaald. Er moeten twee balkjes vervangen worden, vandaar. Al met al was het nog een heel gedoe, iets met rotte schroeven, maar uiteindelijk is het gelukt. Net als het monteren van de nieuwe hoeklatjes. En dat alles terwijl Irene aan de laatste loodjes schilderwerk begon.

Rond 12.30 zagen we een auto met aanhanger, waarop onze container lag, over de Hellingstraat rijden. Ik had nog zo gezegd dat de navigatie op 11 moest, maar ja, eigenwijze Friezen. 

Toen ze uiteindelijk arriveerden werden we onthaald op onvervalst Fries. Ik heb ze gauw uit de droom geholpen. Dit is Weststellingwerf, hier praten we geen Fries. Verder waren ze heel aardig en gezellig. Nadat de panelen in de kapschuur gezet waren, vertrokken de mannen weer naar Koudum en wij naar de thee. 

Het was natuurlijk retespannend of de panelen door de paardenboxdeur zouden passen, maar ik moest eerst even moed verzamelen. Na het zaag-debacle vreesde ik voor een nieuwe teleurstelling. Eentje met verstrekkender gevolgen... Na de thee hebben we de stoute schoenen aangetrokken, heeft Irene twee dingetjes uit de schuur gehaald die voor hondjes door konden gaan en hebben we het grootste en dikste paneel van de kapschuur naar de paardenbox gezeuld en gereden. Het is een zwaar, log en onhandelbaar ding maar wonder boven wonder wisten we hem zo de paardenbox in te schuiven/tillen/vloeken. Soms zit het mee... 

De vloer, het zwaarste paneel, moet nog, maar dat komt goed. Net als de overige panelen die kleiner en lichter zijn.

Verder is nog vermeldenswaard dat de bloesem in de prunus de storm best goed heeft doorstaan, ik vandaag een paar huismussen in de tuin zag, Irene bloeiende koekoeksbloemen heeft gespot en... de eerste paarden in de paardenwei staan. 

Nog niet direct naast ons huis, maar dat komt nog wel. Dit zijn overigens bijzondere paarden, ze doen namelijk aan synchroon-grazen.

Morgen weer een zaag in elkaar zetten, verder met het verslepen van de container-panelen en het houtwerk. Irene zal ongetwijfeld de kwast weer ter hand nemen. Nog een klein stukje...