Vannacht kreeg ik het dan toch even Spaans benauwd. Zo relaxed een schuur bouwen kòn gewoon niet. Straks gaat het stormen, vriezen en sneeuwen... Is het dakmateriaal wel voorhanden? Kortom, ouderwets stressen. Dat was vannacht. Vanmorgen besloot ik dat ik redelijk in controle ben, panikeren zinloos is en bovendien niet bijdraagt aan het plezier. En ach, mocht het gaan stormen, vriezen en sneeuwen, dan heb ik altijd nog een berg zand om mijn kop in te steken. Maar zo'n vaart zal het niet lopen, volgende week staat er een geraamte en dan gaat het best snel schat ik. In ieder geval heb ik dan iets staan dat niet zo maar weg waait. Dus ben ik nog eens kritisch gaan meten, nadenken en narekenen wat ik aan dakmateriaal en potdekselplanken nodig heb. Die ene centimeter te korte wanden blijkt een halve centimeter te zijn, dat is verwaarloosbaar, dus dat komt goed. Erik had natuurlijk het benodigde materiaal liggen (behalve de gordingen, maar die zijn wel te krijgen) en om 12.30 heb ik het in vervoerbare delen gezaagde dakmateriaal in Steggerda opgehaald, de benodigde hoeveelheid potdekselplanken doorgegeven en toen weer naar huis gereden.
Uiteraard heb ik ook nog even met Erik de dakconstructie doorgenomen, even checken dat ik het goed begrepen had.
Irene heeft de strijd tegen de vallende bladeren verlegd naar de oprijlaan. Het moet gebeuren, maar ergens dringt zich toch de vergelijking met Don Quichot op. Nu ze ontdekt heeft dat een uur bladblazen (met een benzineblazer) net zo slecht is als 1700 km autorijden, is die bladblazer even niet aan de orde. In plaats daarvan heeft ze nu een bladveger besteld.
We hebben verder nog het restant gedigitaliseerde filmpjes bekeken. We kregen verrassende beelden voorgeschoteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten