...is gelegd! En wel door Irene.
Gisteravond klaarde het toch nog op en was het weer windstil, doodstil en betoverend sprookjesachtig prachtig. En dus hebben wij een wandelingetje door onze wei gemaakt. Als je er in het donker doorheen loopt lijkt die trouwens véél groter!
Vandaag was het heerlijk weer en dat merkte ik meteen, ik voelde mij een stuk beter. Omdat de tweedehands kozijnenboer gesloten bleek, is Irene nog wat losse eindjes qua kippenren aan elkaar gaan knopen, de herfstframboos gaan inspecteren en appels gaan plukken.
Ik ben aan de gang gegaan met het kattenluik. Er moest nog steeds een nieuw buitenpaneel gemaakt worden en dat leek mij een prima klusje vóór Erik zou komen voor de metselles. Na het nodige gezaag, geboor en gefrees had ik een tevredenstellend resultaat.
Dat wil zeggen, toen ik het goed om gemonteerd had.
Joukje kwam met kleinzoon Jisse even langs fietsen om de tijd af te spreken voor het boerderijbezoek van morgen. Daar hebben we echt zin!
Erik liep voor op zijn schema en dus konden we halverwege de middag al aan de gang. Eerst hebben we de metselprofielen gesteld en geschoord, een verdeellat gemaakt en het peil bepaald (een referentiepunt voor op de profielen) en de maatvoering op de verdeellat overgezet op de profielen.
Erik, die op de foto's hierboven grappig genoeg een groene hanekam lijkt te hebben, heeft het een en ander uitgelegd over metselen en toen kon het stenen stapelen beginnen.
Alleen niet door mij. Erik wees me er fijntjes op dat de eerste steen gelegd zou worden door Irene, traditie. Aldus geschiedde.
Daarna heeft Erik nog een paar stenen voorgedaan en toen was het aan mij. Het ging helemaal niet onaardig. Mijn grootste probleem is dat ik NIET MOET ZEIKEN. Kledder specie op de troffel, neerkletsen, steen er op, even keurig langs de metseldraad stellen en klaar. Dat laatste stapje, daar ligt mijn probleem. Na het stellen ga ik op de tiende millimeter lopen pielen. Dat is niet de bedoeling. Goed is goed, NIET ZEIKEN, volgende steen. Naast een echte vakman en een geweldig aardige kerel, blijkt Erik ook een prima leraar te zijn. Na een aantal stenen metselen onder zijn kritische blik en aanwijzingen ging het steeds beter.
Toen Erik zag dat het goed zou komen ging hij er weer vandoor (nog steeds voor op schema). Ik heb doorgemetseld, met Irene in de rol van oppervrouw en antizeikcoach, tot de specie op was en toen hadden we plotseling iets dat je gerust een muurtje mag noemen.
Daarna moesten nog de voegen geschraapt en geborsteld en toen was het mooi.
Het viel mij al met al niet tegen. Het gaat sneller dan ik dacht en het ziet er best goed uit. Mijn vrees dat alles onder de specie zou zitten werd gelukkig ook niet bewaarheid.
Morgen gaan we een plaat 40mm multiplex voor de deur kopen. Ik vond een koopje in Wolvega en wil die meteen maar halen, voor ze uitverkocht zijn. Het wordt een anderhalve deur van totaal 1,5 meter breed (ideetje van mij) van multiplex waar we groefjes in fresen (ideetje van Erik). Dan hebben we voor weinig een solide deur die precies lijkt op hoe schuurdeuren (en onze achterdeur) er hier uitzien. Het reststuk van 150x90 kan ik prima gebruiken als werkbankblad.
Irene heeft zojuist auditie gedaan bij haar nieuwe koor, dat ging goed. Maar ze is niet blij. Ze had kippen besteld bij "Red de kip". Wat blijkt? ZE HEBBEN GEEN KIPPEN! Maar goed, die kippen komen er wel.
Al met al een prima dag dus. Dat de WC niks te melden had doet daar niks aan af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten