Met sprongen vooruit

Het is niet dat ik al weer kan springen, toch ga ik met sprongen vooruit. Gisteravond gingen we eten bij Henk en Leonie op camping "de Meenthe". Tijdens de pastamaaltijd kwam een paadje rond de camping ter sprake. Dat paadje kenden wij maar deels en dus zijn we na de pasta een stukje gaan wandelen. Jawel, ik heb weer een klein wandelingetje gemaakt! 

Ik vertelde gisteren al dat ik na mijn tandartsavontuur mijn been een stuk minder voelde, dus leek het mij goed om weer meer te bewegen en dit was een goede gelegenheid om de daad bij het woord te voegen. Wonder boven wonder ging het goed. Ik liep weliswaar met een van Henk geleende loopstok, maar ik liep! Eenmaal weer terug hebben we nog van een heerlijk dessert genoten en daarna tot half twaalf zitten praten. Het was zo'n avond dat, in dit geval Henk en Leonie, "hun verhaal" kwijt moesten. Dat was intens, maar toch ook reuze gezellig. Het was een fijne avond, mede omdat ik er weer eens uit was.

Ik was enigzins bevreesd dat ik vandaag de tol voor mijn inspanningen zou moeten betalen, maar dat viel mee. Toen ik vanmorgen eenmaal in beweging kwam trok de stijfheid uit mijn rug weg en ben ik de krant gaan halen, een mijlpaal. 

Voor het eerst in twee en een halve week heb ik de groentebakken geïnspecteerd, de bieten staan er mooi bij.

De rest van de dag heb ik wel rustig aan gedaan, mede omdat de bijwerkingen van alle pillen toenemen. Last van mijn maag, suf, wazig en dubbel zien, onvast op de benen, van die dingen. Ik heb daarom besloten om te beginnen met afbouwen van de medicatie. Als dat te vroeg is kan ik altijd weer opbouwen.

Irene is druk bezig geweest. Zij heeft schoongemaakt, gemaaid, het kippenhok schoongemaakt, boodschappen gedaan en vast nog veel meer. Ze is zeer tevreden met haar activiteiten van vandaag die ik met enige jaloezie aanschouwd heb.

Ik kan niet wachten tot ik weer aan de gang kan. Om dat proces te versnellen heb ik een afspraak gemaakt bij de fysio, volgende week kan ik terecht.

Aan het eind van de middag zijn we nog een keer de oprijlaan op en neer gelopen. 

Op de Schapendrift troffen wij buurman Marco die de honden uitliet. Zijn revalidatie gaat voorspoedig. De pols heeft nog wat tijd nodig, maar met de heup gaat het goed. Gelukkig maar.

Ik kan nog niks, behalve een stukje lopen, en ik ben zo vaag als een deur, maar al met al ben ik meer dan tevreden met de vooruitgang. Morgen weer een dag.