Het schiet nog niet echt op met beter worden. Gelukkig volgt het verloop het normale patroon en zal ik me dus een dezer dagen wel weer beter voelen.
Irene heeft vandaag de trap voor de tweede keer geschilderd.
En ze heeft een proefmonster voer voor Krokus aangeschaft. Ze (Krokus, niet Irene) is nogal kieskeurig en lust eigenlijk maar één merk kattebrokjes. Dat merk dat hier niet te koop is... Erg enthousiast lijkt ze er niet over te zijn.
Het was geen weer om buiten aan de gang te gaan. De wind trekt al flink aan en die zal de komende dagen alleen maar in kracht toenemen. Donderdag worden er windstoten tot 11 Bft verwacht en dus moeten we morgen de buitenboel even daar op voorbereiden.
Vandaag hebben we gorteworst gegeten. George maakt dit één keer per jaar (geloof ik) voor een bescheiden groep liefhebbers. Wij wisten natuurlijk niet of wij liefhebbers zijn, maar wilden het graag een keer proberen. Op internet is er niets over te vinden, alleen genealogische artikelen over de familienaam Gorteworst.
Erg gerust was ik er niet op. Want hoewel George heerlijk droge worst maakt en dit toch enig vertrouwen zou moeten wekken, kreeg ik toch een beetje de associatie met gortepap (dat ik bepaald niet lekker vind) en gerechten als het Schotse haggis (worst van orgaanvlees van schapen met o.a. reuzel, havermout, niet te vreten) of het Poolse flaki (een traditionele Poolse stoofpot van pensvlees, ronduit smerig). Irene heeft de worst volgens George's aanwijzingen vijf minuten gebraden (veel draaien tot de buitenkant mooi bruin is, zonder dat de worst openknapt) en Joukjes tip ter harte genomen om er zuurkool bij te maken.
Onaangesneden zag hij er prachtig uit. Eenmaal doorgesneden werd eens te meer duidelijk waar de worst zijn naam aan te danken heeft, de gort, en moesten we allebei onwillekeurig denken (en dit is beslist niet respectloos bedoeld!) aan het dode konijn dat we eens in Zweden langs de weg zagen liggen. Die bewoog van de duizenden maden die er in zaten. Gortkorrels lijken nu eenmaal op maden.
Maar uiteindelijk gaat het om de smaak en het moet gezegd, het was ronduit heerlijk. Verschillende soorten (denk ik) super mals vlees en veel verfijnder van smaak dan ik had kunnen bedenken. Of de gort er als vulling of als bindmiddel in zit zal ik nog eens navragen. Hoe dan ook, we hebben gesmuld! En zo kreeg een beetje saaie dag toch nog een enerverend culinair staartje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten