De aanhouder wint (nog niet)

Dinsdagavond ben ik de WC bij George en Joukje uit gaan lezen. En weer stond er niets op. Even dacht ik beet te hebben toen er iets harigs van links het beeld in schoof, maar dat bleek de bezem te zijn waar George mee bezig was. Wij begrijpen er niets van. Iets haalt de brokjes uit de voederbak en toch staat er niets op de WC. Het positieve was dat we gezellig buiten wat hebben gedronken, dus mijn fietstochtje was niet voor niets geweest. Ik heb de WC mee naar huis genomen en op Krokus haar kattenluik gericht om te zien of dat iets op zou leveren. Dat deed het. 

Vier keer is Krokus er 's nachts op uit geweest. Gisteren heb ik de WC weer weggebracht. De aanhouder wint en wij zijn op een missie! Verder is er gisteren niet zo veel gebeurd. Irene was lekker met haar moeder naar het strand, ik zat thuis een beetje te chagrijnen omdat ik niks kan.

D.w.z., wat ik kan wil ik niet en wat ik wil kan ik niet. En dan word ik ook nog eens de hele tijd uitgelachen door een groene specht die zich niet laat zien. Nog maar te zwijgen van de tjiftjaf die zich de godgandse dag laat horen. En niet dat die dan "tjif tjaf" roept, zoals het hoort. Nee hoor, verder dan een armzalig "fwiet" komt ie niet, laat staan dat ik hem te zien krijg. 

Het gemaaide gras bij George is tot balen "kuil" verwerkt. 

Vandaag hebben ze de wei met schrikdraad opnieuw ingedeeld. Pastel en Max grazen nu naast ons huis. 

Normaal gesproken zou ik daar met m'n neus bovenop gestaan hebben, vandaag niet. Ik werd vannacht wakker met een zere heup en dat was niet goed voor mijn humeur. Doe ik voorzichtig weer eens een paar oefeningetjes, krijg ik meteen de deksel op  mijn neus. Dus was ik niet erg in mijn hum vanmorgen. Zelfs de groene specht die op het gazon zat toen ik de deur opende kon daar geen verandering in brengen, dan had die lekker rustig moeten blijven zitten totdat ik hem gefotografeerd had.

Henk en Leonie zijn na twee weken weer campingbeheerders af en kwamen even gedag zeggen, dat was dan wel weer leuk.

En omdat de hele dag bij de pakken neerzitten ook geen optie is, al was het alleen al omdat ik niet weet welke pakken, zijn we vanmiddag even naar Gerard en Patricia gewandeld. Het droeve nieuws daar was dat hond Lola ongeneeslijk ziek is. Beetje jong met z'n 3,5 jaar. Maar goed dat we er even heen gelopen zijn, zeker voor m'n rug. 

Irene heeft vanmiddag de twee tuinstoelen opgehaald die ze bij "De Veurdele" had zien staan. Eigenlijk had ze er drie gezien, maar die ene was niet 100%. Die andere ook niet trouwens, die heb ik even onder handen moeten nemen. De zitting was aan een kant een beetje los. Eenieder die zich afvraagt waarom ik oude tentharingen niet weggooi... Nou, hierom.

Zo, dat was genoeg gezeur voor vandaag. Ga ik nu maar eens van een heerlijk kopje koffie in de tuin van ons sfeervolle woudboerderijtje genieten.