We hebben een missie. De klimop uit de Prunus verwijderen voor die gaat bloeien. Dit is ongeveer het streven (maar dan zonder die klimop dus):
Dit is de situatie toen Irene net begonnen was met snoeien:
Ze was al een behoorlijk stuk opgeschoten en stond op een gegeven moment zowaar op de ladder driftig te snoeien (géén foto, faalhaas die ik ben). Aangezien dat van die ladder niet haar hobby is, besloot ik ook mijn steentje bij te dragen.
Ik ben nu twee sessies verder en het begint ergens op te lijken. Volgens mij zijn we over de helft.Typisch zo'n excercitie waar ik 's nachts wakker van lig, bang om uit de boom te flikkeren, maar als ik eenmaal aan de gang ben veel hoger ga dan gedacht. Dan is het niet de hoogte die telt, maar de veiligheid. Zolang die gewaarborgd is knip, zaag en ruk ik rustig door en zie ik de Schapendrift en omstreken weer eens vanuit een ander perspectief.
Weerbarstig spul trouwens, die klimop met z'n verstrengelde takken. Zoals altijd hebben de engelsen er een mooi woord voor, intertwined, maar dit ter zijde. Of we de komende dagen nog veel vorderingen maken valt te bezien. Want om nou in de storm die boom in te gaan lijkt geen goed plan. En een uurtje is trouwens meer dan zat. Niet zozeer vanwege de fysiek, dat gaat wel. Het is de concentratie die het inspannend maakt. Zal wel met de leeftijd te maken hebben, doe je toch voorzichtiger. Hoe dan ook, er is steeds meer Prunus zichtbaar.
Verder is het een beetje rondtrutten, huinhouden doen en... vogels kijken, altijd vogels kijken. Wat er ook voorbij komt, het trekt altijd de aandacht. En dan moet ik toch vaak even de camera erbij pakken. Door het raam fotograferen, niet ideaal, maar alla. De specht blijft leuk, al komt die nu zo regelmatig (pindakaas!) dat ik vandaag enthousiaster werd van de zanglijster. Komende dagen toch ook maar eens proberen een merel, vink, koolmees en pimpelmees voor de lens te krijgen, want die komen er een beetje bekaaid af.
Iemand nog behoefte aan een Hedera-stekje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten