Herfst?

Het is binnenblijfweer. Storm, regen, koud, het lijkt wel herfst. 

Irene heeft nog wel een ommetje gemaakt. Niet in het bos, dat was te link i.v.m vallende takken. Er was op de oprijlaan ook weer een grote tak afgebroken en die heeft ze uit de koeienwei gesleept. Die zullen we binnenkort eens kennis laten maken met de zaagbok. De regen kwam zojuist ongeveer horizontaal voor het raam langs en in de Kluswijs werd bezorgd geïnformeerd of we het wel aankonden met die storm. Wij wel, we zijn geen watjes. Bovendien, het dak lekt niet, het is binnen lekker warm, ons kan niks gebeuren. Maar toch aardig, die bezorgdheid. We waren even in het dorp om kalk te halen voor het gras en toen hebben we meteen maar tuinhandschoenen meegenomen en boodschappen gedaan. 

Irene zit nu weer achter de computer te studeren op het stembureau-gebeuren, dinsdag zit ze namelijk op het stembureau in het 't Buurthuus. Kijk, dat is inburgeren. Ik zit ondertussen rustig op de bank met een paar gekneusde ribben. Dat is mijn straf voor veilig werken. Tijdens het snoeien van de klimop, hoog in de Prunus, besloot ik dat het veiliger was om mij met één hand aan een tak vast te houden, de takkenschaar aan de ene kant tegen mijn ribbenkast te zetten en met mijn andere hand de schaar dicht te trekken. Dat ging prima. Alleen bleek de volgende dag dat mijn ribbenkast daar niet tegen bestand is. Nu moet ik dus een beetje voorzichtig aan doen en is, lachen, niezen, hoesten en slapen een pijnlijke aangelegenheid. Naar buiten kijken lukt gelukkig wel. En omdat de vogels niet zitten met een beetje wind, kijk ik hoe ze de pindakaaspot leegeten. 

Geen betere schuilplaats voor de regen dan een bijna lege pindakaaspot lijkt me, maar zo werkt het kennelijk niet. Het is even vlug een hapje en hup, de vogel is weer gevlogen. 

Tijd voor de volgende. 

Voor de goede orde, die laatste was een Roodborst.

Één pimpelmees moest niks van de pindakaas weten. Die bleef eindeloos op zijn takje in de wind heen en weer zwiepen. Zeker een half uur heeft ie daar gezeten... 

Die houdt zeker niet van pindakaas. Of zou het vliegangst geweest zijn? Zit er een keer een pimpelmees stil, valt die nog niet goed te fotograferen omdat ie als de malle heen en weer zwiept. Toen er een soortgenoot bij hem in de buurt kwam zitten was ie snel vertrokken.

Lasse staat ook als een huis, gelukkig maar. 

De foto deed mij denken aan een andere foto, die van een rendier in de sneeuw in Kilpisjärvi, tijdens mijn fietstocht met Pelle door Lapland. 

Zojuist krijgen we bericht van Mia, onze buurvrouw aan de Landleeuw, dat er nokpannen afgewaaid zijn. 

Dat wordt maandag dus naar Hoofddorp rijden...