Mantelbuis

Maandagavond heb ik me, zoals aangekondigd, geschoren. Eerst de sik. Nou..., sik? Overdrijven is ook een vak.

Alleen een snor was helemáál niks en dus is die er ook afgegaan. Nu ben ik weer helemaal mezelf en dat bevalt prima.

Dinsdag heb ik de hele dag in de schuur aan de stroom gewerkt, licht en stopcontacten. Het vordert wel, maar het schiet niet op. 

Nou was ik al blij dat ik überhaupt iets kon doen, want bij het opstaan kon ik nauwelijks bewegen vanwege een opspelende rug. Wonder boven wonder gaat het, ondanks het hierna beschreven best wel zware werk, al weer stukken beter.

Irene heeft de coniferenhaag verder geschoren en het geultje voor de mantelbuis naast het huis gegraven.

En ook Irene kwam salamanders tegen.

's Avonds zag Irene dat de boswal prachtig rood kleurde. Helaas was het van korte duur, want toen ik er enkele seconden later een foto van wilde nemen was het spektakel al weer voorbij.

Gelukkig was er aan de andere kant van het huis nog wel een fraaie zonsondergang te zien. 

Vandaag zou het 13 °C worden. Misschien was het dat ook wel, maar in de zon leek het wel 20 °C. Geïnspireerd door dit mooie weer zijn we met de mantelbuis aan de gang gegaan. Eerst hebben we nog wat geraven en hem provisorisch neergelegd om te checken dat hij lang genoeg was. 

De buis was uiteraard lang genoeg. Jammer was wel dat de trekdraad brak. Dit is de draad die ze er in doen om een kabel mee door de buis te trekken, want een 50 meter zware grondkabel duw je er niet zomaar even doorheen. Met de stofzuiger (die truc heb ik van George geleerd toen we met een nieuw mantelbuisje voor het schrikdraad bezig waren) hebben we geprobeerd de trekdraad weer terug te halen maar dat lukte niet, de draad was te stug. Dus heb ik m'n haspel vliegertouw gepakt en geprobeerd dat door de mantelbuis te zuigen . Ook nu leek dat goed te werken. De draad werd naar binnen gezogen, alleen kwam ie er aan de andere kant niet uit. Nadat we de originele trekdraad er uit trokken bleek waarom. Het vliegertouw was aan de trekdraad blijven hangen of zo en had zich daar opgehoopt.

Nadat we de kluwen ontward hadden heb ik een houten balletje (wie wat bewaard...) aan het vliegertouw geknoopt en vervolgens hebben we het nog een keer geprobeerd. Het balletje speerde nu als de malle door de buis en binnen no time hadden we resultaat. 

Met het vliegertouw hebben we de trekdraad weer door de buis getrokken en daar de grondkabel aan gemaakt. Bij een eerste stukje trekken brak de trekdraad al weer. Gelukkig had ik nog een rol van 3 kilometer kunststof draad liggen en hiermee ging het wel. 

Nadat we de kabel door de buis gevoerd hadden (één trekken, de ander duwen), hebben we de mantelbuis weer in de geul gelegd. Al doende ontdekten we dat de regenpijpen niet op de afwateringsbuizen aangesloten zijn, een oude afvoer waarvan we niet weten waarvan hij is en waar die naar toe gaat en dat de witte kabel die langs het huis loopt (maar geen functie meer heeft) bij de slaapkamer naar binnen gaat (dit zou best wel eens de bron van de vochtproblemen aldaar kunnen zijn). 

Maar de mantelbuis lag er in en dat was goed nieuws. 

Ik ben het dak op gegaan om een doorvoergat te boren, heb de kabel daar doorheen gefrommeld en kon hem toen door de stookruimte laten lopen en zo de meterkast in prikken. 

De kabel voerde langs de plek waar de buis van de afzuigkap het dak door gaat. Geen wonder dat we wel een muizen hebben...

We hebben de afzuigkapbuis wat netter in het gat gezet en nu moet dat van binnenuit nog dichtgemaakt om de muizen buiten te houden. Dat is een klusje van niks, moet alleen nog gebeuren.

Uitermate tevreden met de resultaten van vandaag, en Irene ook vanwege het eerste pompoenzaadje dat uitgekomen is, hebben we in de namiddagzon genoten van  een welverdiende borrel. Lekker samen gewerkt vandaag. Dat gebeurt niet zo vaak. Meestal zijn we met onze eigen klussen bezig.

Tijdens het eten zagen we Krokus in de koeienwei. Ze was overduidelijk aan het jagen. Stilzitten..., wachten..., en plotseling hop, stortte ze zich met een koddig sprongetje op haar prooi. Een muis. Na de bekende rituelen, twee keer via het kattenluik naar binnen en door Irene door de achterdeur weer naar buiten gebonjourd, heeft ze zich likkebaardend zitten verheugen op dit lekkere hapje en uiteindelijk de muis opgepeuzeld.

Het is al bijna weer volle maan...