Geen fraaie zonsondergang gisteravond. Jammer, maar het kan niet alle dagen feest zijn.
Vanmorgen heeft Irene de strijd met de brandnetels weer aangebonden en heb ik nog een stukje cement gebikt, dat schiet lekker op.
Irene had van Joukje gehoord dat er vandaag op Oosterstreek klootschieten was en daar wilde ze graag kijken en zo mogelijk meedoen. Toen we bij het buurthuis op Oosterstreek arriveerden bleek dat je je van te voren had moeten opgeven. Maar hé, dit is Weststellingwerf en dus werden wij toegevoegd aan de laatste groep deelnemers. Het was een groep buren van acht. John (ex-marinier) en Jeanet (ex-marine), Tess met twee tienerdochters, José met man en Chris. We werden hartelijk opgenomen in de groep die in tweeën gedeeld werd om zo twee teams te vormen. En toen gingen we dus klootschieten. Het gaat er om dat je met je team een parcours aflegd in zo weinig mogelijk worpen. Er wordt geworpen met een met lood verzwaarde houten bal, de kloot (voor de geïnteresseerden hier kun je er meer over te weten komen).
Gelukkig stond de gezelligheid voorop want heel erg consistent goed gooien zat er niet in.
Bolle wegen, zandwegen, bochten, sloten, het gevaar voor een mislukte worp lag overal op de loer, maar dat is natuurlijk de charme en vaak reden tot hilariteit.
Er was een hark mee om zo nodig de kloot uit het water te vissen (degene die daarna aan de beurt was riep dan dat hij/zij een droogkloot wilde). Toen er een kloot in de sloot onvindbaar was, bracht de man met de metaaldetector, die wij eerder in een veld bezig hadden gezien en ons nu met de auto passeerde, uitkomst.
Het parcours was vier kilometer lang en we hebben een beregezellige middag gehad. Onderweg kregen we zelfs nog limonade en cake.
Dat was koningsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten