Spannende tijden

Gistermorgen kregen we een telefoontje dat er vandaag een bezichtiging is. Onverwacht en nu we net aan het pakken zijn was het natuurlijk allesbehalve opgeruimd. Gistermiddag stond er plotseling een echtpaar bij ons huis, het bleken de mensen van de bezichtiging te zijn die bang waren dat die vanwege de lockdown niet door zou gaan en toch een kijkje wilden nemen. Het zijn mensen op leeftijd die vanwege hun zoon met beperking meer ruimte nodig hebben dan waar ze nu verblijven. We hebben ze een Grand Tour de Landleeuw gegeven. Ze waren erg positief en hij begreep de badkamer helemaal. Na wat gevis naar de biedingen hebben we afgesproken dat ze vandaag gewoon de bezichtiging met Arlette doen.

Toen ze kwamen stond ik overigens op het punt om naar de Gamma te gaan. Lockdown tot minstens 19 januari, lekker dan. Precies onze klusdagen. Dus ik gauw naar de winkel om verf en zo te kopen. Laat ik het er op houden dat ik niet de enige was...

Ondertussen gaat het pakken gestaag, maar niet per se snel, door. WAT HEB IK DAAR EEN PESTHEKEL AAN! Het allerergste is dat ik mijn eerste gitaar weg moest doen. Die is stuk en er is geen enkele reden om hem te bewaren, behalve sentimentele (ik kreeg hem van Jan Peter en is een van de verrassendste cadeau's die ik ooit gekregen heb). 

Maar als je nog drie gitaren en een cello hebt moet er ergens een grens getrokken worden, zeker als je niet kan spelen. Verder is de zolder gewoon lastig pakken. Allemaal onhandige bende, dus ik hoop dat het tempo omhoog gaat als ik dat eenmaal achter de rug heb.

Vanmorgen belde Arlette. Bezichtiging gaat niet door. Huis is toch te klein om met een rolstoel uit de voeten te kunnen. Moeten we terug naar de dame uit Oss. Jammer want ze waren echt enthousiast. Het waren wel rare mensen, hij was "ziener" en had allerlei kwalen, zij had niet veel in te brengen en ook allerlei kwalen. Afwachten maar weer. Straks maar weer een doosje pakken.