Oftewel "Wij worstelen en komen boven". Eerst heette deze post "Wrakken die pakken", maar dan neigt het al gauw een klaagverhaal te worden en dat is absoluut niet de bedoeling! Als je naar het leukste huis ter wereld gaat verhuizen hèb je niks te klagen. Feit is wel dat de lappenmand kan wedijveren met de volste verhuisdoos. Irene worstelt met haar rug, ik worstel met rug, voet en schouder. Dus proberen wij gedoseerd en verstandig bezig te zijn. Nou is doseren niet ons allersterkste punt en verstand...ach, laten we ons niet op glad ijs begeven.
De hoeveelheid hulp die we aangeboden krijgen is hartverwarmend en ontroerend. Dat we daar tot nu toe (bijna) geen gebruik van maken heeft niets met ondankbaarheid van doen, maar alles met het feit dat we 1: tijd genoeg hebben, 2: al doende dingen uit kunnen zoeken. Maar het is fijn om te weten dat als de nood aan de man komt, de hulptroepen klaar staan.
Gisteren werd het logeerbed gebracht. Vanmorgen hebben Irene en Hans het, bij wijze van opslag, in de aanhanger geladen, het werd anders wel erg vol in de kamer. Nu kan die 4 januari zo mee.
En omdat dit blog over de Schapendrift 9 gaat...
Wat me er aan doet denken jullie te vertellen dat als je navigatie gebruikt om bij de Schapendrift 9 te komen, je beter Schapendrift 11 in kan voeren, omdat je anders naar de Hellingstraat gestuurd wordt. Hemelsbreed is de afstand vanaf de Hellingstraat naar ons huis namelijk korter dan vanaf de Schapendrift.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten