Kippenhospice

Vanmorgen zijn we pannen gaan leggen. Irene opperen, ik leggen. 

Dat schoot lekker op en al snel konden we constateren dat de laatste pan ontzettend beroerd uitkwam. 

Daar doe je dan al die proefjes en berekeningen voor, tjongejonge. Ik kwam ong. vier cm pan tekort. Te veel om niks aan te doen, te weinig om doorgeslepen pannen te leggen. Er zat maar één ding op, een stukje van het dakbeschot af halen. Dus panlatten los, tengel los, folie er onderuit prutsen, toen zagen en vervolgens alles weer vastzetten. Het was een behoorlijk gepiel, maar uiteindelijk is het gelukt en kon ik de laatste pannen aan de paardenwei-kant leggen.

Alvorens aan het bovenste rijtje halve pannen te beginnen heb ik eerst het dakbeschot aan de andere kant afgezaagd. 

Toen dat klaar was heb ik nog wat pannen doorgeslapen en vastgezet.

Irene is, toen ik met het dakbeschot aan de gang ging, gaan maaien. Zo maai je twee maanden niet, zo is het weer wekelijkse routine. 

De slootkant kon ze overslaan, die werd professioneel gemaaid.

Na het maaien heeft ze zich over Kazèn ontfermd. Het gaat duidelijk niet goed met haar en ze zal het niet lang meer maken. Dus probeert Irene het zo comfortabel mogelijk voor Kazèn te maken en te zorgen dan ze niet lijdt. Je moet wat.

Zoals aangekondigd heeft Irene een portie parasolzwammen op de Meenthe geplukt en die samen met een inktzwam van de oprijlaan in de pastasaus verwerkt. Het was weer lekker.

Morgen weer pannen leggen.