Sheepdrift

Woensdag hebben we de Landleeuw weer aan kant gemaakt voor de bezichtigingen van donderdag en vrijdag. Donderdag moesten wij om 09.15 weg zijn. Irene ging met Pelle shoppen in Amsterdam en ik..., ik had niets bedacht. Natuurlijk kon ik heus wel even terecht bij Hans en Jolanda of Geert en Francien of zo, maar ik koos er voor om bij Jan Peter in te breken en lekker op de bank een krantje te lezen. Even rust.

De bezichtigingen waren niet onverdeeld positief. Eentje had afgezegd en de overige drie liepen niet over van enthousiasme. Vrijdag kwam de eerste niet opdagen, de twee anderen leken in ieder geval wel belangstellend. Afwachten dus. Maandag weer een bezichtiging. Het loopt dus, in weerwil van alle verwachtingen, niet bepaald storm. 

Vrijdag stond voor ons niet zo zeer in het teken van de bezichtigingen, als wel in het teken van ons bezoek aan de Schapendrift (in huize Quak/de Boer inmiddels beter bekend als de Sheepdrift). Voor Irene was het de eerste keer na de bezichtiging op 14 oktober dat ze haar nieuwe huis zag.

Wij arriveerden rond 11.00 en het voelde heerlijk om de oprijlaan op te draaien. 

De ontvangst door John en Thysia was meer dan hartelijk. Eerst  hebben we uitgebreid koffie gedronken en gekletst. Voornamelijk over praktische zaken t.a.v. het huis die voor ons nuttig kunnen zijn. Zoals dat de schapenwei momenteel een aantal weken per jaar door iemand wordt gebruikt om schapen op te laten grazen en door weer anderen om paarden te laten grazen. Dat vlak in de buurt Sietze woont, die in de groenvoorziening werkt en tegen een geringe vergoeding kan helpen bij het onderhoud van de heg en de bomen. Dat de buurman stroom voor het schrikdraad uit ons schuurtje haalt (en daarvoor eens per jaar een rollade of zo komt brengen). Waar, voor zover bekend, de leidingen lopen. Waar we hout kunnen kopen voor de kachel. Nuttige contacten etc. etc.

Daarna hebben we een rondje door het huis en de tuin gemaakt. Eigenlijk was alles positief. De keuken en zithoek waren weer groter dan de vorige keer, op de slaapkamer boven is wel verwarming, er zijn maar een paar muren  die geverfd hoeven te worden en ga zo maar door. Wel hebben we besloten de vloer voor de verhuizing te schuren en te lakken, maar ook dat is een overzichtelijk klusje. De enige echte tegenvaller is de plek van de IBA (sceptic tank). Die zit tussen de houtopslag en de kapschuur, precies waar wij de schuur willen bouwen. Daar moeten we dus een oplossing voor vinden. 

En na het zien van deze foto wordt de optie om de boom te kappen om plaats te maken voor de schuur er niet aantrekkelijker op.

Maar als we nu maar een container geplaatst krijgen staat er geen druk op en kunnen we rustig de diverse mogelijkheden bekijken. Voor het containerverhuurbedrijf heb ik een filmpje en foto's gemaakt van de draai naar de oprijlaan zodat zij kunnen beoordelen of het gaat lukken.

Hoopgevend is dat we vandaag een foto van John kregen waarop een vrachtwagen met container op de oprijlaan rijdt.

Meevallers waren er ook. De paardenbox is ruimer dan we dachten. De kast in de bijkeuken blijft staan (die stond bij ons hoog op de prioriteitenlijst en scheelt ons nu toch weer een bezoek aan de Ikea). De buitenkachel laten ze ook achter, daar is vooral Pyrene blij mee. 

Voorts laten ze de op maat gemaakte lamellen in de slaapkamer hangen. We zijn nog in gesprek over wat tuinmeubilair, grasmaaier, spotjes en nog wat dingetjes.

John en Thysia waren erg blij dat wij zo enthousiast over het huis waren en dat we niet de boel plat gaan gooien om er een boerderette neer te zetten. Door hun verhalen en tips worden wij eigenlijk alleen maar nog enthousiaster. De voormalige geiteningang in de keuken bijvoorbeeld (dus niet de varkensingang) is nu een dubbel raam en de perfecte plek om kruiden te kweken.

En wat te denken van de vos die in de zomer door de wei liep (en wel een kippetje lust), de buizerd die vlakbij nestelt (en wel een kippetje lust), de wolf die in de omgeving is gesignaleerd (en wel een schaap èn een kippetje lust) en reeën die dus daadwerkelijk langs je raam lopen. De stilte, donkerte, uitzichten, het houdt niet op. We kunnen niet wachten om dit alles zelf te ervaren en jullie te ontvangen om het met ons mee te beleven.

Na 2,5 uur namen we hartelijk afscheid en zijn even langs Herman en Linda in Giethoorn gereden voor een kopje thee. We bleven tot na het avondeten plakken en waren rond 22.00 pas weer thuis. Moe maar zéér voldaan.