Irene is gisteren weer teruggekomen van haar Zeeland-vakantie. Of dat de reden was van het enthousiaste gegaloppeer van de paarden zullen we nooit weten, maar enthousiast galopperen deden ze!
Omdat ik nog steeds in m'n gehandicapten modus zit heeft Irene de grashopen van de oprijlaan gekruid. Op een gegeven moment hoorde ik haar "Marty, kom gauw!" roepen. Nou is "gauw komen" bepaald niet iets dat momenteel binnen mijn fysieke mogelijkheden ligt, maar de urgentie in haar stem deed me, gewapend met camera, zo snel als mogelijk richting de oprijlaan strompelen. De reden van de opwinding was een flinke haas op de oprijlaan. Daar was ik blij mee.
Vandaag heeft Irene allerhande klusjes gedaan.
Zoals het hoekje van de buitenmuur bij de slaapkamer afgesmeerd. Ik had bij het ingraven van de mantelbuis aldaar een gaatje in de muur ontdekt, waar een overbodig kabeltje naar binnen liep. En daar kan óók water door...
Verder heeft ze een stukje gegraven.
Een stukje muur bij het toilet geverfd en de coniferenhaag getrimd.
Ik heb een verbeterde versie van mijn hor-concept gemaakt (iets grotere magneten). Het is sowieso een verbetering, maar of het gaat werken moet de praktijk uitwijzen.
Fysiek niet veel kunnen heeft wel als voordeel dat ik tijd heb om vogels te fotograferen.
Alleen ben ik niet zo in vorm. Een beetje behoorlijke (scherpe) foto wil maar niet lukken. Vrijwel alle vogels die ik voor m'n lens krijg hebben trouwens iets in hun snavel, meestal een rups of een worm. De kraai niet, die kauwt cool op een grasspriet.
Voeden gaat volgens een vast patroon bij de mezen. De pimpelmezen vliegen eerst naar een vaste tak in de krentenboom en gaan vanaf daar het nestkastje in. De koolmezen vliegen eerst naar de stang waar een plant aan hangt en gaan van daar het nestkastje in.
Dat blauwe, gespikkelde ei waar ik het laatst over had, is overigens helemaal niet van een merel, maar van een kraai (of in ieder geval een kraai-achtige).
En wat te denken van de grasmussen die ik niet te zien kreeg, maar waarvan de vogelapp zei dat ik er wel naar zat te luisteren.
De koeienwei is al weer/alweer gegierd, net toen Irene de was buiten had ha, ha, hangen. Gelukkig was de was droog en hadden we verder geen last van ruikschade.
Morgen weer een dag, als m'n rug dan weer iets beter gaat begint het ergens op te lijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten