George kwam mest brengen. Hij is het liever kwijt dan rijk en Irene kan het goed gebruiken.
Dat had drie jaar gelden toch niemand kunnen denken.
"Waar wil je de mest hebben?"
"Oh, leg maar zo dicht mogelijk bij de deur."
George had ook een uitdaging voor mij meegenomen, het slot van de paardentrailer functioneerde niet naar behoren. Ik weet niet hoe we het gefikst hebben, maar we hebben het gefikst. Nadat ik eerst voortvarend het slot uit elkaar had gehaald, hebben we flink gepuzzeld om het weer ín elkaar te krijgen. Maar toen deed het slot het wel weer. JUICHEN!
Irene, Greet en ik zijn toen dat varkentje gewassen was naar Museum De Proefkolonie in Frederiksoord afgereisd.
1818. Ga 200 jaar terug in de tijd en beleef het verhaal van Johannes van den Bosch en de eerste kolonisten (paupers & pioniers) die in de Vrije Koloniën van Weldadigheid een nieuwe toekomst vonden.
Op deze unieke historische plek treed je in de voetsporen van de eerste paupers en ervaar je hun onvergetelijke verhaal via een unieke multimediale tijdreis, leuk voor jong en oud!
Het was een onderhoudend, interessant en leerzaam bezoek. Dit, vond ik in het licht van de afgelopen Covidjaren, wel een opmerkelijk dingetje.
's Middags kwam Joukje thee drinken.
Ik heb verder nog wat aan de elektra in de schuur gewerkt. Greet heeft verder gebreid aan een sjaal voor mij, Irene heeft de mest naar het Colloseum (zoals de compostbakken sinds kort heten) gekruid en Krokus heeft gejaagd.
Mijn kastanje, eik en spar lijken het goed te doen met dit warme weer.
Alles is plotseling ontzettend groen. We hebben het met George ook nog even gehad over de bedrijvigheid op het land. Maaien, zaaien, wanneer doe je wat. In de koeienwei staat het gras nu erg hoog. Het kan niet anders dan dat Henk vandaag of morgen komt maaien.
Vrijdagochtend is Greet weer naar huis gegaan.
Ik ben vervolgens verder gegaan met de elektra, Irene is de gaasrekken voor op de moestuinbakken verder in elkaar gaan zetten.
Aan het eind van de middag kon ik tevreden vaststellen dat de elektra binnen af is, alleen nog de groepenkast aansluiten.
George heeft de strijd met de Grote Weegbree en uitgeloeide paardenbloemen aangebonden.
Vandaag hebben we eerst lekker buiten van de zon genoten. Vandaag was ook de dag dat Henk kwam maaien.
En schudden.
En toen kon Irene natuurlijk niet achterblijven.
Bij ons in de wei begint het juist flink te groeien en verschijnen de eerste boterbloemen.
Ik heb in Wolvega even mijn bril recht laten zetten, daar was ik op gaan zitten. Weer thuis ben ik maar weer eens met de grondkabel verder gegaan. Graven, buis er in, dichtgooien, tegels er in.
Kalm an, maar het blijft grondwerk, zwaar en niks an. Ik ben nu gevorderd tot het eind van de fietsenschuur, het eind is in zicht.
En ik heb er lekker weer bij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten