19 september 2022

Goed gebouwd, behoorlijk gesloopt

Vanmorgen om 09.00 stond George op de spreekwoordelijke stoep en zijn we met de dakplaten aan de gang gegaan. Eerst hebben we besloten toch eerst het ene dakvlak te doen en later het andere, i.p.v. in stroken aan twee kanten te werken. 

De eerste plaat was zoals altijd het meest tijdrovend. De positie was belangrijk en ik wilde natuurlijk recht beginnen. Toen die er na een hoop geklooi eenmaal op zat ging het snel. Tegen lunchtijd was het eerste vlak op twee stroken na gedaan. 


We hebben vanwege de buien een dekzeil aangebracht en toen was het tijd voor de lunch. 


Die twee laatste stroken zijn passtroken en daar moest eerst nog voor gezaagd worden. Dat zou ik na de lunch doen, maar toen ik m'n broodje stond te smeren besloot ik dat ik de rest van de middag niet veel meer ging doen. De rug had zich goed gehouden, maar ik voelde dat het op het randje was. Bovendien was ik gesloopt. Een paar maanden niks kunnen doen is niet bevorderlijk voor de conditie zo blijkt maar weer. Dus ik heb het verstand laten zegevieren, heb alleen het dekzeil nog wat beter vastgezet, ben een beetje schoon gaan maken en toen op de bank geploft. 


We hebben zo hard gewerkt dat foto's maken er bij ingeschoten is. Dus jullie moeten het doen met een foto van George die staat te schuilen voor de regen. 


George heeft vanmiddag overigens niet stil gezeten, die heeft een veulen gekocht. Het gaat nog ten minste zes weken duren voor ik mijn kennersblik er over kan laten gaan, de kleine moet namelijk nog zes weken bij de moeder blijven.

Morgenochtend ga ik de stroken zagen, morgenmiddag komt George nog helpen en morgenavond komt Hans.

Ik ben George dankbaar voor de hulp en zeer tevreden met de vooruitgang. Ik had niet durven hopen dat we in zo'n korte tijd zo veel gedaan zouden krijgen. Het voor-zagen en het feit dat we met lichtere platen werken, bleek zijn vruchten af te werpen.

De kastanje werpt overigens ook in rap tempo zijn vruchten af...


Voorts zag ik dat er een bovist op de oprijlaan groeit.


Dan is het nu tijd voor m'n rugoefeningen. Ik hoop dat dat helpt de jaloersmakende gedachte dat Pelle bij een kampvuurtje lekker van de eindelijk gevonden Banos zit te smikkelen van mij af te zetten. Voor alle duidelijkheid, ik gun hem dat méér dan van harte natuurlijk.



Bovendien heb ik niets te klagen qua eten. Mijn avondmaal bestond uit aardappels uit eigen grind, appelmoes van de appels van George en Joukje en een tartaartje. Mmm, lekker!






Geen opmerkingen:

Een reactie posten