Bouwvak voorbij

Zondagochtend hebben we huisgehouden. Voor het eerst sinds tijden heb ik mijn steentje bijgedragen. 's Middags kwamen Nico en Mary op bezoek, op tijd om een Dakota over te zien vliegen. 

Ze zijn blijven slapen en gisteren zijn we met z'n vieren langs de Linde naar Driewegsluis en weer teruggefietst. 

Bij thuiskomst bleek de koeienwei gemaaid.

 Ik vond dat opmerkelijk omdat het gras nog vrij kort was. Misschien heeft het met de immer voortdurende droogte te maken en de daaruit voortkomene angst dat het gras verdroogt, voor het gemaaid is. Maar dat is allemaal speculatie mijnerzijds.

Na een perenijsje zijn Mary en Nico weer vertrokken.

Vandaag was er een mijlpaal te vieren. Dat was niet dat ik al weer drie dagen zonder pijnstillers door het leven ga. Nee, de mijlpaal was dat we weer aan de schuur gewerkt hebben. Dat gisteren de bouwvakvakantie eindigde was puur toeval en heeft met de herstart niets te maken. De rug gaat de laatste dagen best goed en het leek me verantwoord om zachtjes aan weer gedoseerd wat te doen. Hoe dan ook, onze eigen gedwongen bouwvak is dus ook geëindigd. Niet dat we meteen voluit aan de gang zijn gegaan, dat zou onverstandig zijn geweest. We hebben een begin gemaakt met het bekleden van de laatste wand, die aan de paardenwei-kant. We hebben de eerst baan folie aangebracht, de panlatten gemonteerd en de onderlat aangebracht. Dat was genoeg voor vandaag. Morgen kunnen we wellicht een potdekselplank vastschroeven.

Het is fijn weer rustig aan weer iets aan de schuur te kunnen werken. Toch zou regen meer dan welkom zijn. De droogte is hier nu zo erg dat de bomen hun bladeren en vruchten verliezen. Ik zal de komende tijd daarom ook niet in bomen klimmen omdat dezer dagen eikels er massaal uit vallen. Ik ben dus gewaarschuwd!

Krokus heeft gisteren een record aantal van drie muizen gevangen en opgegeten. Of het door de warmte komt of dat de muizen zwaar op de maag liggen weet ik niet, feit is dat ze vandaag rustig aan doet.