...gaat het ietsje beter met mijn rug. Gisteren was het nog één groot drama. Het kostte me 40 minuten om mij aan te kleden en bij de minste verkeerde beweging schoten de pijnscheuten door mijn rug. Opstaan van de bank, lopen of gaan zitten, het ging allemaal even moeizaam en soms fout. Sta je daar met twee voeten op de grond, twee handen op de bank en kan je niks meer, echt helemaal niks. Gelukkig kon ik daar de humor dan ook wel weer van in zien.
Er was voldoende sport op TV om voor de nodige afleiding te zorgen. En omdat er niets aan mijn handen mankeerde, kon ik de drie schermen die ik tot mijn beschikking had bedienen om alles in de gaten te houden.
Irene heeft mij, voor zover ik dat toeliet, vertroeteld en is 's middags met Joukje wezen fietsen.
's Avonds hebben we voetbal gekeken en werden we getrakteerd op vuurwerk dat ik vanaf de bank nét kon zien.
Vandaag gaat het ietsje beter. Het aankleden vergde nog maar 17 minuten, Voorwaar een spectaculaire verbetering. Het strompelen gaat een stuk minder gepaard met gegil van de pijnscheuten. Ik probeer de moed er een beetje in te houden, maar ben natuurlijk niet blij. Net nu we weer een paar stappen met de schuur zouden maken krijgen we dit... Maar ik moet ook niet zeuren, tenslotte word ik prima verzorgd en ben ik van alle gemakken voorzien. Wel jammer dat ik niet naar de grasbaanraces kon die dit weekeinde op de Noordwoldiger renbaan gehouden worden. Hoe het ook zij, de stijgende lijn lijkt ingezet en als ik braaf mijn pillen blijf slikken zal het snel weer beter gaan.
En dan fotografeer ik toch gewoon vanaf de bank. Irene die de appelboom snoeit, of een haas bijvoorbeeld. Een hazenkont fotograferen en mijn dag is weer goed!
Vanmiddag hebben Joukje en Irene spelletjes gedaan terwijl ik de F1 race keek. Daarna hebben we gezellig met z'n drietjes de Wimbledon finale gekeken. Meer heb ik niet beleefd. Morgen naar de tandarts voor de tweede sessie wortelkanaalbehandeling, echt iets om naar uit te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten