Vanmorgen was de mol dan eindelijk toch verdwenen...
Irene is eerst gaan sporten en heeft daarna de schilderskwast weer ter hand genomen. Het eind is in zicht!
Ik ben op jacht gegaan naar een nieuw zaagblad voor mijn afkortzaag, de oude is helemaal op. Morgen zou ik weer moeten kunnen zagen.
En omdat de zaag ook aanliep ben ik de gebruiksaanwijzing gaan zoeken. Die heb ik uiteindelijk gevonden, in de container.
De hoogte-aanslag heb ik opnieuw afgesteld en nu loopt de zaag weer als een zonnetje. Verder heb ik het gezaagde hout voor de tweede keer in de Tenco gezet en één bovenbalk gemonteerd. Het lijkt er op dat het allemaal goed gaat komen.
Op de terugweg van boodschappen doen reed ik achter een zwart busje de oprijlaan op. Dat was Piet, de glaszetter. En zoals bijna iedereen die hier voor het eerst komt waren zijn eerste woorden "Mooi plekkie hebben jullie hier". En zo is het. Piet heeft de kapotte ruiten opgemeten en komt die over een week of drie vervangen. Ik heb meteen even overlegd over de ruitjes voor de nieuwe kozijnen van het klompenhok. Daar moet toch een beetje kit op, ik was er al bang voor. Maar het goede nieuws is dat Piet de ruitjes ook meeneemt en me even helpt met het plaatsen. Voor hem een fluitje van een cent, voor mij een eindeloos proces met geheid een slecht resultaat. Al met al een meer dan tevredenstellend bezoekje dus.
Het is een tikje saai, maar meer heb ik niet te melden. Nou, één dingetje nog. Irene gaat morgen klaverjassen. Joukje belde dat ze morgen iemand tekort komen en of Irene zin had om mee te doen. Ja dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten