Inhaalslag

Zo zit je op 31 maart nog lekker in de zon, zo waan je je weer in de winter. 

Dat was de eerste zin van mijn nieuwe post, die ik 7 april opschreef. Verder was ik niet gekomen en dus heb ik wat in te (ver)halen. 

Dinsdag is Greet weer naar huis gegaan. Met de Valys, een meer dan prima manier om thuis te komen. De rest van de week hebben Irene en ik ons bezig gehouden met allerlei kleine klusjes. We hebben een wandbeugel voor de tv besteld en gemonteerd. Ik heb mij gebogen over een manier om de Husky met een slot aan de paardenbox vast te zetten. Oplossing: een oog waar het slot doorheen kan.

De ovenmonteuze is geweest en dus kunnen we die eindelijk gebruiken. We hebben een beetje hout gehakt, het huis schoon gemaakt, het gras gemaaid en het maaidek schoon gemaakt. Dat laatste viel nog niet mee. Nooit geweten dat gras zo erg aan kan koeken. 

Voorts heb ik twee beugeltjes gemaakt om de geluidsinstallatie mee aan de muur te kunnen maken. 

Een beetje rommelen dus, na een paar drukke weken met veel bezoek. Vrijdag, aan het eind van de middag arriveerde Jan Peter. Hij had, bij wijze van verjaardagscadeau, een wildcamera meegenomen. Ben ik reuze blij mee. 

Zaterdag hebben we daar mee geëxperimenteerd, hetgeen tot onverwachte, hilarische plaatjes leidde. 

Maar we hadden ook succes.

Verder hebben we lekker rustig aan gedaan en lekker raapstelen gegeten. 

Omdat het 's nachts zou regenen hebben we de nachtopnamen maar binnen gemaakt. Je wilt niet weten wat er 's nachts bij ons in huis aan wild rondloopt.

Zondag hebben we het oog voor het Husky-slot gemonteerd. Jan Peter had daarvoor een draadeind met daaraan een plaat gelast meegenomen. 

Een goeie oplossing, zo bleek. En nee, het oog kan je er niet meer afdraaien.

Daarna hebben we de tv beugel beter en rechter vast gezet en de plek van de geluidsinstallatie bepaald. Die komt samen met de settopbox achter de tv. Dat scheelt een kastje maken en nu komt dat alles lekker uit het zicht. 

Of het echt zo'n briljante oplossing is als ik denk zal de toekomst ons leren. Aan het eind van de middag toog Jan Peter weer huiswaarts en ben ik op de bank geploft. Lekker even Ajax gekeken. Morgen weer verder aan de beugels. Dan zijn we eindelijk van het tafeltje en de snoeren verlost.

Van het vogelfront valt ook nog wel wat te melden. De specht was vanmiddag, na bijna een week afwezigheid, weer present. 

Moest ie wel pindakaas uit de pot van de grond eten. De pot is namelijk bijna leeg en dan weten de vogels hem steeds weer op de grond te gooien of rechtop te zetten. Een postbode-elastiek biedt hier nu soelaas. 

Verder hebben we een boomkruiper gespot, zat er plotseling een hele kudde spreeuwen in de tuin en is het een komen en gaan van mezen bij de nestkastjes. Voorlopg alleen nog kijkers, maar dat komt goed. 

Tijdens het geëxperimenteer met de wildcamera zaten er plotseling drie Vlaamse Gaaien tegelijk  in de tuin, één is er door de wildcamera vastgelegd (rechtsonder op de foto).

En omdat wij er geen genoeg van krijgen nog maar een plaatje van ons favoriete uitzicht. De eiken zijn nu nog kaal, maar dat zal spoedig veranderen.