Gisteren merkten maar liefst drie personen op (ik werd nog net niet op het matje geroepen, maar men vroeg zich wel af of het wel goed ging) dat er al geruime tijd geen nieuwe post verschenen was. Dat was ook zo, maar liefst zes dagen had ik niets gepost. Reden: ik was druk met andere dingen, er was niet heel veel spectaculairs te melden en een post schrijven kost mij nu eenmaal aardig wat tijd. Zo kwam ik op de titel van deze post. De paradox is dat als ik meer post, ik minder tijd heb om dingen te doen en dus minder onderwerpen heb om over te schrijven en dus minder post.
Gisteren kwam Linda even langs, op de fiets uit Giethoorn. Hopelijk heeft ze op de terugweg de hagelbuien weten te omzeilen. Ook kwam er iemand van Vitens, het waterbedrijf, langs. De bouwkundige had ons er op gewezen dat de kraan vóór de watermeter behoorlijk roestig was en dat we dat maar beter even konden melden. De Vitensmeneer draaide eens aan de kraan en hield pardoes de hendel in zijn hand, doorgerot.
Hij besloot dat hij hier nu niets aan ging doen. Binnenkort komen ze het oplossen. Waarschijnlijk wordt er een nieuwe waterleiding naast ons sfeervolle woudboerderijte aangelegd, want zoals het nu zit (onder het huis) vond die Vitensmeneer maar niks. En dus wacht ik maar even met het ontkuilen van de bestrating. Als zij toch aan de gang gaan...
Ik heb ik het grootste deel van de dag besteed aan het bevestigen van een plankje aan de muur achter de tv waarop de geluidsinstallatie moest komen te staan. Jawel, bijna een hele dag voor het bevestigen van één plankje van 30 x 28 cm.
Getrut in een hoekje, muren die niet haaks zijn, een gaatje dat net te hoog geboord was, van die dingen. Uiteindelijk is het goed gekomen en kon ik mij vandaag bezig houden met de stroomvoorziening en het wegwerken van de kabels.
We zijn zeer tevreden met het resultaat en dat is wat telt.
Morgen, na mijn 1e vaccinatie om 08.30 (aaaghhh), even langs de Kluswijs voor kabelclips zodat ik het speakersnoer netjes langs de plint kan leggen en dan is dat projectje klaar. Gisteren heb ik voor het eerst de oven gebruikt. Uiteraard een recept uit mijn nieuwe kookboek. Pilav met paddestoelen en cashewnoten, een aanrader!
Voorts heb ik mij vandaag bezig gehouden met het kattenluik. Punt was dat Krokus nogal moeite had om het luik te openen en het een ontzettend lawaai maakte als het weer dicht viel. Het is dan ook een redelijk fors luik met een overdaad aan magneet. Irene had geprobeerd het magneetprobleem op te lossen met aluminiumfolie, maar dat werkte jammer genoeg niet. Ik dacht even het kattenluik er af te schroeven, wat magneetband te verwijderen, het luik er weer op te schroeven en mij te wentelen in zelfgenoegzaamheid, maar dat liep anders. Het duurde een eeuwigheid voor ik door had hoe het luik er af te schroeven en toen bleken de schroeven allemaal door te draaien. Uiteindelijk is het mij gelukt om een reusachtige hoeveelheid kit en de vier schroeven te verwijderen, waarbij ik wel het buitenpaneel gemold heb.
Na wat geëxperimenteer met de hoeveelheid magneetband heb ik het geheel weer gemonteerd en is nu het wachten op het moment dat Krokus zich verwaardigt naar buiten te gaan. We kijken eerst even aan of het probleem nu echt opgelost is voor we besluiten om een nieuw kattenluik te kopen of een nieuw buitenpaneel te maken (een plankje van ik schat 30 x 28 cm, dus dat wordt nog wat).
Geen vogelnieuws.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten