Bezige bijtjes

Ben ik toch helemaal vergeten te vertellen dat ik een zaagtafel gekocht heb. Een Scheppach HS111. 

Niks bijzonders, maar met aardig wat vermogen, 2 kanten verstek, lekker breed en je kan er tot 85mm diep mee zagen. Als ik de opslag ga bouwen zal ik een zaagtafel waar platen op gezaagd kunnen worden hard nodig hebben. Deze week zou hij geleverd moeten worden.

Gisteren vonden we een bloemstukje bij de achterdeur. Dat had Martha, een buurtvrouw, daar achtergelaten als welkomsdingetje, heel aardig. Irene heeft haar s'middags op de thee genodigd.

De afgelopen dagen was het best aardig weer en dan lokt meteen het buitenleven. Aangezien opruimen van de buitenboel hoog op de agenda staat ben ik daar mee begonnen. Allereerst heb ik afscheiding in de geitenschuur weggehaald zodat we die kunnen gebruiken als materiaalopslag. Van de vier bielsen die voor de geitenschuur lagen gaan er twee weg, die zijn te slecht, de andere twee liggen nu opgeslagen, samen met wat balken, palen en takken voor de buitenkachel. 

Die takken  komen achter de geitenschuur vandaan, waar een enorme berg bende lag. Takken, palen, balken, gaas, stenen, een zooitje dus. Die berg heb ik ook weggewerkt, op een paar platen rot multiplex na. Die gaan binnenkort naar de stort. 

Vandaag heeft de uil een plekje in de tuin gekregen. Zowel de sokkel als de plek kunnen eventueel nog veranderen, maar hij staat in ieder geval.

Irene was net bezig om de vogelpoep van de uil te verwijderen toen Patricia, de buurtgenoot uit het bos, thee kwam drinken. We hebben het er maar druk mee. 

Ondertussen had ik de smaak van het opruimen zo te pakken dat ik mijzelf in de overkapping terugvond met een bezem in mijn hand. Stond ik gewoon de overkapping schoon te vegen. Het is nog wat kaal, maar dat komt goed. Het mozaiek-tafeltje zit in ieder geval weer in elkaar.

De zaagbok en de kettingzaag bewijzen intussen hun waarde. Er komt steeds weer ergens brandhout vandaan en dat moet natuurlijk gezaagd en gekloofd. Terwijl ik daarmee bezig was verwerkte Irene oude pallets, die ook overal opduiken, tot aanmaakhoutjes. De houtopslag is nog verre van gevuld, maar het stapeltje groeit.

En alsof dat allemaal niet genoeg is, heb ik ook nog het slot van de schuurdeur aangepakt (nu dreig je niet meer het hele slot van de deur af te rukken als je hem open doet), de lichtjes met bewegingsensor in de gang geplaatst (zodat je de plee 's nachts ook daadwerkelijk kunt vinden, en dat zonder tegen deuren en muren aan te lopen).

En het muurtje in het trapgat is geverfd. Er zat een vlek op de muur waar de nieuwe bank tegen aan komt te staan, dus ik moest toch met verf aan de gang. Morgen komen ze, de nieuwe meubelen.

Al met al gebeurt er dus een hoop en dan zijn we nog niet eens ècht begonnen. Tegen de tijd dat de grotere projecten starten zullen we hopelijk gewend zijn aan de fysieke arbeid en niet meer dageijks door de spierpijn herinnerd worden aan het feit dat dat (te) lang geleden is.

Niets over vogels dit keer? Natuurlijk wel. Een merel zit nu elke dag in de schemering boven op de leiboom het hoogste lied te zingen en een ander lid van de lijsterfamilie, de zanglijster, kwam vanmorgen ook even buurten.