Eindelijk rust

Er bleken nog wat vergeten foto's op de camera te staan, die heb ik er in deze post maar tussengefietst.

Nu de fietsenschuur klaar is, het opruimen van bouwmaterialen opschiet en de damwand in de carport af is, heb ik eindelijk het punt bereikt dat ik het gevoel krijg dat we een beetje controle krijgen en er weer ruimte ontstaat voor andere dingen dan bouwen, repareren en onderhouden. Al is het ook zo dat ik dan hard mag roepen dat ik nu vakantie heb, ik ben toch steeds bezig met klusjes. 

De verlichting van de oprijlaan is eindelijk klaar (extra lampen op het hek bij de Schapendrift geplaatst en alle bedrading veilig en netjes gemaakt).

Ook de verlichting bij het fietsenschuurtje krijgt vorm.

Het opruimen gaat onverminderd voort. Al leidde dat wel tot grote paniek bij de muizen die onder de dakpannen een nest hadden gemaakt.

De dakpannen van de oude houtopslag krijgen een nieuwe bestemming, Marco en Jeanette (van nr. 7) willen ze hebben.

Maar goed, de druk is er af en ik kan nu ook eens denken "dat hek?, dat komt wel een keer".

En eens gewoon lekker klooien in de schuur.

Of naar het westen zonder het gevoel te hebben dat dat eigenlijk niet kan omdat er hier dingen gedaan moeten worden. En dat hebben we dus gedaan. De aanleiding was het afscheidsfeestje van Jan Peter op zijn werk i.v.m. zijn pensioen.

Vanwege het mooie weer was er plotseling overal bedrijvigheid. De mais werd binnengehaald en er werd nog maar eens gemaaid, van die dingen.

Maar de herfst krijgt natuurlijk onvermijdelijk langzaam de overhand. Dus is het paddenstoelenseizoen aangebroken en plukt Irene hzich suf aan frambozen (als de paarden dat tenminste toelaten).

Op het vogelgebied is het al een poosje rustig, maar dat betekent niet dat er niets vliegt...

Irene heeft zich van haar beste kant laten zien en de auto gewassen. Dat was zoals gewoonlijk echt nodig.

Dat was het zo'n beetje. 

Herfst, ik ben er niet dol op, maar is natuurlijk wel altijd goed voor wat stemmige plaatjes.