Op 28 oktober trad Brian Eno op in Utrecht. Het is dat god niet bestaat... Ik ontdekte pas dat hij daar optrad toen het te laat (uitverkocht) was. Gelukkig kon ik op een wachtlijst geplaatst en dat had resultaat. Ik wist één kaartje te bemachtigen. Ooit heb ik god Eno de hand geschud, maar ik had hem nog nooit zien optreden. Vijftig jaar heb ik er op gewacht en nu was het dus zo ver. Eno trad op, en ik was er bij!
Voorts heb ik de tweede prijs gewonnen van de GroenLinks fotowedstrijd. Het thema was biodiversiteit, maar ik heb gewoon een mooie foto ingestuurd.
Verder rommelen we rustig door. De mieren zijn verslagen. Niet dat we er nooit meer een zien, maar geen colonnes meer, geen organisatie en (hopelijk) geen nesten. Dat scheelt een hoop stress. Irene onderhoudt het groen als het weer het toe laat en heeft van de overvloedige frambozenoogst limonade en likeur gemaakt. Ik vermaak me in de schuur. Eindelijk ben ik op een punt dat er niet meer constant dingen moeten, er is wat meer ruimte voor klooien. Nog steeds klussen van de lijst, maar geen druk. Heerlijk! We hebben Jan Peter zijn verjaardag gevierd, gefietst, gewandeld, covid prikken gehaald en nog veel meer. Maar omdat ik een poos niks gepost heb is het ondoenlijk om elke plank, schroef of voetstap te vermelden en te becommentariëren. Dus de foto's zullen het verhaal moeten vertellen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten