Hok af, dakje er af

Irene vond het dermate feestelijk dat de schuur af was, dat ze de vlag heeft uitgehangen.

Het is even wennen om langs de schuur te lopen en niet automatisch te denken, "dit moet nog", "dat ga ik eerst doen" en "oh ja, niet vergeten zus of zo". Dat was natuurlijk vooral de eerste dagen zo, nu ik weer met een nieuw project bezig ben went het snel, dat de schuur af is. Of zoals ze hier zeggen, "hok". Ik begrijp dat wel. In een schuur staan trekkers, schudmachines, shovels en dergelijke. Dan staat er bij ons sfeervolle woudboerderijtje op z'n best een schuurtje. En een schuurtje is een hok. Het is dus absoluut niet denigrerend bedoeld en zo vat ik het ook niet op. Ik vind het wel grappig eigenlijk. Als ik nu op het dak van de schuur bezig ben zit ik op hockey. Èn ik heb ontdekt dat het er spookt, dat zal de hokjesgeest wel zijn. Wat me er wel aan stoort is dat Irene een automatische hokopener heeft op haar kippenhok, ik moet het doen met een deurklink. En Irene heeft daar een vaste trap naar buiten, ik moet het doen met een laddertje binnen. Maar goed, daar wen ik wel aan. Irene moest het schilderen van een kastje dan weer in het fietsenschuurtje (fietsenhok?) doen, in de schuur is het te stoffig omdat ik daar aan het zagen, fresen en schuren ben. Vooralsnog bevalt het prima, zo'n werkplaats.

Na een dagje wennen aan het feit dat de schuur af is, heb ik eerst een oprijlaanlamp van nieuwe bekabeling voorzien.

Daarna ben ik begonnen met de renovatie van het afdakje boven de voordeur. 

De balken zijn gelukkig niet rot en dus hoef ik alleen nieuw dakbeschot, windveren en waterborden te maken. 

Het lastigste is het dubbele profiel aan de windveren te fresen.

Ik had dat ook gewoon af kunnen ronden, maar dat was m'n eer te na. Van een stuk potdeksel heb ik eerst gladde planken gemaakt en toen die in vorm waren gemaakt heb ik het profiel gefreesd. Het is best aardig geworden. 

Ook de plaat voor het nieuwe dakbeschot is op maat gezaagd. 

Nu kan ik de kanten sealen, gronden en aflakken. Het vervelendste daaraan is, dat ik steeds moet wachten tot de verf weer gedroogd is, maar goed, dat hoort er bij.

Donderdag kwam Gerard even buurten. Behalve haringen, had hij ook een onderdeel van z'n waterpomp meegenomen. Daar moet een nieuw zuigleer aan, en omdat ik onze pomp gerenoveerd heb, ben ik kennelijk tot specialist pompen gebombardeerd. Het ding zat compleet vastgeroest, maar dat heb ik weten op te lossen. En toevallig had ik nog een juiste maat zuigleer liggen en dus kon ik Gerard vrijdagochtend blij maken. 

Gerard heeft mij dan weer blij gemaakt met een bus Pantsercoat. Dat heeft hij gebruikt voor de onderkant van z'n houten sloepje, ik kan dat goed gebruiken voor de binnenkant van de blokgoten. Twee moet ik er vervangen, de rest is aan onderhoud toe.

Irene is volop in de tuin bezig. Snoeien, scheren, groot onderhoud. Ik zal morgen maar weer eens een aanhanger groenafval wegbrengen.

Haar activiteiten in de groetebakken en fruittuin werpt ook z'n vruchten af, letterlijk. Frambozen, sla, raapstelen, radijsjes, bessen, wij hoeven niet op een houtje te bijten.

En het kastje van de logeerkamer is ze dus aan het schilderen.

Dierennieuws...

De zwaluwen zijn weer druk met het nest, ze vliegen in en uit, dus er zal wel weer gebroed worden. Alleen is daar niets van te zien.

Het dekseizoen van de ponies is in volle gang, Henk Roel heeft het er maar druk mee. Na het dekken blijven ze vaak 18 dagen hier, dan kan de veearts vaststellen of de pony drachtig is. En dus staan er in George zijn wei nu ook ponies.

Krokus krijgt geen genoeg van muizen vangen.

Slapen en muizen vangen, veel meer doet ze niet. Ja, in in de weg lopen als Irene en ik Kubb spelen.

Op weg naar het dorp zag ik een Scholekster.

In de tuin zagen we een heggemus (denk ik). Het beest was alleen zo beweegelijk dat een behoorlijke foto er niet in zat.

Gisteren zag ik weer een haas. Weer ver weg, maar toch, van een haas wordt ik altijd blij.

Met de WC's  was er weer succes. Vannacht om 00.44 is er een das met haast voorbij gekomen. Het is een slechte foto, maar onmiskenbaar een das.

Omdat een vage das wat magertjes is, doe ik er ter compensatie een filmpje van een duif bij. Ook leuk.

Zo, dan ga ik nu maar eens de stofzuiger tevoorschijn halen. Moet ook gebeuren.