Foutje... Bedankt!

Zondag kwamen Monique en Ab even langs (die vlak voor ons van de Landleeuw naar plekkie elders verhuisd zijn). We hebben een grand tour gedaan en even in de tuin wat gedronken. 

Eerst kwam er een sperwer of een kiekendief over vliegen (te ver voor een foto), daarna zochten twee buizerds boven onze hoofden toenadering (eigenlijk ook te ver voor een foto). 

Tegen tweeën vertrokken  Monique en Ab weer, wij moesten namelijk weg. 

Wij zijn naar Frank en Joke in Nauerna gereden voor de verjaardag van Joke. Het was fijn om de familie weer eens te zien. Niet lang na een heerlijke Turkse maaltijd zijn wij doorgereisd naar Hans en Jolanda waar ik eerst CYNISISM hersteld heb (één losgeraakt mesje). Daarna hebben we Keez spel gespeeld en vooral veel gepraat. 

Na het ontbijt en de koffie zijn we maandagochtend naar Greet gegaan. Daar heb ik de belastingaangifte gedaan, ben toen doorgereden naar Jan Peter waar ik een paar uurtjes ben gebleven, heb vervolgens Irene opgepikt en zijn we naar Geert en Francien gereden. Nadat we bij  Pelle het avondmaal hadden genuttigd zijn we weer naar de Sheepdrift gegaan. Het lijkt drukker dan het was. Het was in ieder eval er leuk.

Vanmorgen zijn we verder gegaan met het afhangen van de deur. We waren nog maar net begonnen of er reed een brandweerwagen de Schapendrift op.  En even later nog een.  Bij de camping bleek een schuurtje of zo in de fik te staan, het fijne weet ik er nog niet van. 

Nadat we eerst de paal nog wat rechter hebben gezet konden we de duimplaten monteren. Ik dacht slim te zijn en de verstelbare duimplaat van een ander hek te gebruiken maar dat bleek uiteindelijk niet te passen. 

Toen ging de telefoon, Centraal Beheer. De schade aan de schuur is niet gedekt, volgens hun experts zou de schuur niet ingestort zijn als hij af was geweest. Maar ze gaan wel betalen! Ze hadden toegezegd te zullen betalen, hun fout en dus houden ze zich daar aan. Ik zeg "Bedankt!". Het mag dan allemaal onbehoorlijk lang gduurd hebben, dit is wel weer netjes. Wij blij natuurlijk. En opgelucht. Eindelijk kunnen we weer echt vooruit! 

Wij nog stonden te juichen toen Jeanet arriveerde, onze eerste buurvrouw op de Landleeuw. Die blijft een paar dagen.

Tijdens de thee kwam er een oranjetipje langs vliegen.

Terwijl de dames damesdingen deden (boodschappen), heb ik de deur verder afgehangen. Ik ben niet ontevreden, het is hopen dat die paal een beetje recht blijft staan.

Na het eten zijn Irene en Jeanet naar 't Buurthuus geweest voor een schilderworkshop. 

Dat gaf mij mooi even de gelegenheid om met een brede grijns op mijn smoel het blog bij te werken.