Wat een heerlijk weer vandaag!
Toen we vanmorgen de zaagtafel naar de schuurvloer droegen hoorden we een groene specht. Even later zagen we hem in de boswal bij nr.7. Te ver weg voor een foto, maar een goed begin van de dag.
Ik heb eerst drooglatten gezaagd uit de laatste planken van de oude schuur. Vervolgens hebben we de potdeksels verplaatst.
Toen was het tijd voor een historisch moment. 160 dagen, 21 uur en 27 minuten nadat Irene de eerste steen gelegd had, mocht ze hem nu weer weghalen.
Volgend punt op de agenda: cementresten, schroeven en dakpanscherven rapen. Het meeste hebben we uit het zand en het grind kunnen peuteren, al blijft er een licht rood spoor in het grind zichtbaar waar de dakrand de grond raakte. Het zij zo.
Irene heeft naast het rood van de dakpannen ook nog wat groen van het onkruid geruimd.
Tussen de bedrijven door werd het kattenvoer voor Krokus afgeleverd (madam is een tikje kieskeurig) en even later mijn nieuwe schroefmachineaccu's.
De container zat inmiddels behoorlijk vol, maar nog niet slichtvol. En dus hebben we de oude banken uit de overkapping gesleept, gesloopt en in de container gedumpt.
Die is nu echt vol (en wordt waarschijnlijk morgen opgehaald).
Omdat het nog steeds lekker weer was heb ik de ijzerzaag ter hand genomen en ben de ladder in gaan korten. Mijn rug was ondertussen alleen in slechtere staat dan die hele flipping ladder en dus heb ik dat klusje maar even gelaten voor wat het was en ben zielig gaan zitten doen op de bank terwijl Irene booschappen is wezen doen (en maar liefst 6 bekenden tegen kwam). Op de terugweg is ze even bij Pieter (de cabidschietman) langs geweest in verband met de dakpannen en heeft er eentje meegenomen. Het is een fraaie rode verbeterde hollandse pan, ik zie ze wel zitten.
Kortom, heerlijke zonnige dag, veel gedaan, schuur is weg, rug doet pijn. Over dat laatste geen zorgen, dat is eerder over dan dat ze in Oekraïne weer rustig kunnen gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten