Wachten

Er gebeurt niet veel. Komt door het weer. Al zou je als je de appelboom bekijkt eerder aan het voorjaar dan aan de invallende winter denken.

Heel veel buiten komen we niet, dat is weer even wennen. We hebben eergisteren nog wel een wandelingetje gemaakt, dat was al weer even geleden.

Irene rommelt wat rond en was gisteravond ziekig. Vanmorgen ging het weer beter en testte ze gelukkig negatief. En ze is natuurlijk ontzettend druk met eieren rapen. Vandaag weer drie!

Ik heb een model van de nok gemaakt om te bepalen waar de bovenste panlatten moeten komen. Het lijkt nu plotseling allemaal verdomde beroerd uit te komen. Het zou zomaar kunnen dat ik bovenaan een extra rij ingekorte pannen moet leggen. Dat zou betekenen dat ik 64 pannen moet doorslijpen, er een gat in moet boren en ze vast moet schroeven. Gelukkig had ik toch al te weinig pannen. 

Ondertussen hou ik scherp de weersverwachting in de gaten. Hans heeft aangeboden dinsdagavond hierheen te komen en dan een paar dagen te helpen met het dak. In eerste instantie zag het weer er best aardig uit, toen een stuk minder (vooral veel wind) en nu weer redelijk. We zien wel hoe het loopt. Er is geen dwingende reden dat het dak dicht moet en om nu in de vrieskou bij windkracht 5 dakplaten te monteren gaat me iets te ver. Maar zoals gezegd, het ziet er nu weer iets beter uit en ik heb ook best zin om weer een stap te maken.

Krokus kwam gisteren weer eens met een muis aanlopen. Nadat Irene haar 2 keer naar buiten geloodsd had en de lol er een beetje af leek, heeft Harry zich er nog even tegenaan bemoeid. Ik heb geen idee wie er uiteindelijk wat met de dooie muis gedaan heeft.

Het is dus  wachten tot ik weer aan de gang kan. Dat is overigens niet erg, een beetje luieren mag ook. En af en toe hebben we aanloop. Joukje kwam gisteren even een yogamatje terug brengen (en nam een heerlijke speculaasstaaf mee) en Martha kwam vandaag even buurten. Vanmiddag is Irene even naar Patricia en Gerard gelopen. 

Kortom, wij komen de dagen wel door.