Vanmorgen was ik voor mijn doen vroeg uit de veren omdat ik bloed moest laten prikken. Wellicht komt daar iets uit dat kan verklaren waarom ik het vaak zo allejezus koud heb (als in met drie truien aan zitten rillen van de kou). Zeven buizen hebben ze uit me gepompt, Irene valt al flauw bij de gedachte.
Het was heerlijk weer, fris maar zonnig.
Tijdens de koffie kwam Henk (de boer van de koeienwei) door de wei langslopen en hebben we een poos over de haag staan kletsen. Dat is niet makkelijk, want Henk mag graag zijn mening geven en die is meestal, op zijn zachtst gezegd, niet heel genuanceerd. Maar goed, we hebben wel geleerd dat er hier veel meer vossen zijn dan wij dachten en Eucalypta toch best eens het slachtoffer van een vos kan zijn geweest. Dat we geen hazen meer zien omdat ze "op" zijn, ten prooi gevallen aan de buizerds, haviken en sperwers (die ze hier vroeger nooit zagen). En dat Willem Alexander regelmatig komt jagen op landgoed de Eese. Aangezien we elkaar niet veel spreken was het goed om even bij te praten.
Henk vindt de voortgang van de schuur maar langzaam gaan. Ik denk dat ik inmiddels het lachertje van het dorp ben (een rol die mij goed ligt), zo lang als ik doe over een schuurtje bouwen. Punt is dat ik voor mijn doen ontzettend relaxed bezig ben en daar ontzettend van geniet, van elke balk die ik zaag en elke schroef die ik schroef. Calma, calma en geen paniek, ik trut rustig door. Een werkwijze die me prima bevalt, dus laat ik me niet opjagen, zelfs niet door mezelf.
Aan de Hellingstraat wordt de laatste mais geoogst. Het is ontzettend nat daar, zo zompig dat de machines diepe geulen maken die meteen vol water staan.
Erik appte om 11.00 dat hij al kon komen. Zo gezegd, zo gedaan en voor de lunch hadden we de eerste wand staan.
Jammer dat ik het "vak" waar het kozijn in komt 4 cm te smal gemaakt heb, ik heb de balk aan de vekeerde kant van de streep geplaatst. Gelukkig kan ik het vrij eenvoudig aanpassen.
Vanmiddag heb ik balken gezaagd voor de tweede wand en alvast de 6 meter balken gemaakt, één met een handig bruggetje waarvan het nut later duidelijk wordt.
Hans is ziek dus die stelt zijn bezoek een paar dagen uit. Gelukkig is de schuur nog lang niet af (maar ik schiet wel lekker op😂) en hoeft hij niet bang te zijn dat er niets meer te doen valt. Ondertussen bouw ik rustig door.
De beits voor de schuur is inmiddels ook gearriveerd, nu nog een schuur om het op te smeren.
Gisteravond, toen ik de WC ging plaatsen, werd duidelijk dat mijn klompen echt op zijn, ik voelde het grind door m'n zolen. Op de kop af vijf maanden zijn ze meegegaan, vandaag heb ik mijn nieuwe paar ingewijd.
Irene is ganmiddag naar Wolvega gefietst om de 8mm films op te halen die zij heeft laten digitaliseren. Vanavond gaat ze naar het filmhuis, niet om haar films te vertonen, ze gaat naar "Three Identical Strangers".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten