Koud en nat

Vrijdag zijn we weer naar Vijfhuizen gegaan, op ziekenbezoek. Het idee was om 's morgens even op visite te gaan, dan even naar Ad en Marjo en dan weer naar Vijfhuizen. Dat plan hebben we uitgevoerd, alleen was Geert weer in het ziekenhuis opgenomen toen wij 's middags in Vijhuizen terugkeerden. 

Ad en Marjo hadden we in geen eeuwigheid gezien, dus het was leuk om daar even op bezoek te zijn. En ik kon mooi meteen even met Ad de stroomvoorziening van de schuur doornemen. Ik zat aan inbouw te denken, Ad adviseerde opbouw. Van die grijze opbouwstopcontacten zijn een stuk minder kwetsbaar als je eens met je voet achter het snoer van de zaagmachine blijft haken of zo. Ik moest wel even aan het idee wennen, maar toen ook de stopcontactenleverancier opbouw adviseerde heb ik me er vandaag bij neergelegd. 

En dan doe ik ook alles opbouw, dus geen geklooi met buizen achter de aftimmering, maar YMVK kabel over de wanden. 

Het feit dat Geert weer opgenomen was, was natuurlijk minder leuk. We zouden eigenlijk 's avonds met Jan Peter terugrijden naar Noordwolde, maar dat hebben we maar even uitgesteld en zijn in Vijfhuizen blijven pitten. Zaterdagochtend heb ik met Francien de computer weer op het internet aangesloten, dat was er bij de Ziggo monteur bij ingeschoten. Vervolgens ben ik naar De Wildt in Nieuw Vennep gereden omdat er de laatste tijd allerlei sensorlampjes van de auto spontaan gaan branden. Een reset loste dat probleem op simpele wijze op. En omdat ik toch in Nieuw Vennep was, ben ik even langs Roy en Bar gewipt. Die had ik ook al in tijden niet gezien en bovendien kon ik meteen even de vorderingen van de nieuwe badkamer bewonderen. Het bleef bij een bliksembezoek, want we zouden om 14.00 uur nog even bij Geert op bezoek in het ziekenhuis. Voor die tijd heb ik Irene in Vijhuizen opgepikt, die was even bij Jettie in Schalkwijk op bezoek geweest. Gelukkig ging het met Geert wat beter en konden we enigzins gerustgesteld naar Noordwolde afreizen, waar we rond 16.30 arriveerden. We waren er in geslaagd de tussenstand van Nederland tegen de VS niet te weten en hebben de wedstrijd vanaf het begin gekeken.

Zondag was het koud en nat, net als vandaag trouwens. Ik probeerde vanuit de slaapkamer een Groene Specht in de paardenwei te fotograferen, dat is helaas niet gelukt. Toen heb ik maar de paarden gefilmd die, gadegeslagen door Pastel, een beetje aan het dollen waren. 

Het sneeuwde lichtjes toen ik Pastel biks ging geven. 

Irene kwam even later melden dat er aan de kastanje van Roy en Bar geknabbeld is...

Ik had gepland om aan de schuur te werken, maar daar is niets van gekomen, te nat, te koud, geen zin. In plaats daarvan wilde ik de "kerstballen" ophangen. Die heb ik héél voorzichtig uit de container gehaald, geconstateerd dat hij stoffig was en toen met veel moeite opgehangen. Met moeite omdat het nou eenmaal een onmogelijk ding is om vast te pakken, laat staan op te hangen. Omdat ik een verleden heb met van de muur af vallende kunstwerken had ik een dubbele ophanging gemaakt. Tevreden stond ik het kunstwerk te bekijken en te bedenken hoe ik het schoon kon maken toen het tot mijn stomme verbazing naar beneden flikkerde. Een ezel... Ik was te verbijsterd  om een foto van de ravage te maken. Daar dacht ik pas aan toen ik de rotzooi al weer voor de helft opgeruimd had.

Na een uitgebreide stofzuigsessie -want ook dat laatste scherfje dat ergens terechtgekomen was waarvan je denkt "hoe kan het dáár nou terechtgekomen zijn"  moest opgezogen worden- heb ik de rode versie terzijde gelegd en de blauwe versie uit de container gehaald en opgehangen. Die is verkleurd, stoffig en sowieso minder mooi dan de rode, maar we moeten het er mee doen.

Voor nu dan, want het begint wel te kriebelen...

Vandaag heb ik me verder verdiept in de elektra en de isolatie. Ik ben er wel uit wat het wordt, al moet ik de isolatie nog wel even met Erik bespreken.

Verder heb ik nog de uitsparing gefreesd in de potdeksel die boven de schuurdeur komt. 

Morgen gaat Irene met Pelle naar Eefje de Visser in Carré, ik grijp die gelegenheid aan om haar een lift te geven en door te rijden naar Vijfhuizen, op bezoek bij Francien en Geert, die zondag weer uit het ziekenhuis ontslagen is. 

Op slot

Gisteren ben ik met de sluitkom en sluitplaat van het slot aan de gang gegaan. Dat ging niet vanzelf. Daarvoor moest ik namelijk eerst de metalen hoeklijn onderaan de deur op het beton vastzetten. 

Maar als die er zit kan ik niet meer met m'n verlengsnoer onder de deur door en dus moest ik eerst een tijdelijke stroomvoorziening van de fietsenschuur naar de schuur aanleggen. Kortom, het was weer eens gehannes. 

Uiteindelijk had ik de hoeklijn en stroom voor elkaar en kon ik me op de sluitkom richten. Ik had besloten die toch te gebruiken en dus moest ik een gleuf in de deur frezen. Heel lang kon ik daar niet mee bezig zijn want om drie uur was de opening van de tentoonstelling van de schilderclub, ter ere van hun dertig jarig bestaan. Alleen wisten Irene en ik niet dat alleen de schilderclub aanwezig was. 

Ik hield het daarom gauw voor gezien, heb bij de Kluswijs een cilinder gehaald, vanaf de Hellingstraat nog maar een foto van de schuur gemaakt en ben de cilinder gaan monteren. 

Toen dat gedaan was ben ik verder gegaan met de sluitkom. Dat ging alles behalve voorspoedig en tegen zessen vond ik het wel mooi, ben ik gestopt voor ik het zou verklooien en heb ik de boel de boel gelaten. Ik was er even helemaal klaar mee.

Vandaag was het schitterend weer. Die begon mistig, maar de mist trok al snel op en toen werd het lekker zonnig, fris en windstil.

Met frisse moed ben ik weer verder gegaan met de sluitkom en de sluitplaat. 

Toen die er eenmaal naar tevredenheid op zaten heb ik de espagnolet gemonteerd. 

Een halve omdat ik aan de bovenkant nog geen gat heb waar de stang in kan schuiven, dat komt nog. 

Ten slotte heb ik nog de sluitlat gemonteerd en afgekit. Dat was genoeg voor vandaag. Ik heb de schuur op slot gedaan(!), ben het huis schoon gaan maken en gaan koken. Dat moet ten slotte ook gebeuren.

7

De opening van de tentoonstelling is niet onopgemerkt gebleven, van alle kanten krijgt Irene de groepsfoto opgestuurd die gisteren gemaakt is.

De dag eindigde met een prachtige zonsondergang.

Appeltje-(bruin)eitje

Gisteren was een rommelig dagje. De tweede zonnepaneel-installateur kwam 's ochtends langs. Dat was nuttig. We neigen nu toch naar panelen op het dak van het huis, scheelt een hoop gedoe en opbrengstverlies door lange kabels. 's Middags heb ik de uitsparingen voor de scharnieren voor de tweede keer in de randsealer gezet en heb ik nog wat geklooid met de afwerking boven de deur. Voor het monteren van de scharnieren en het afhangen wilde ik rustig de tijd hebben en moest de randsealer gedroogd zijn.

Gisteren en vandaag had Irene een kippenprimeur. Gisteren zijn de zwarte kippen voor het eerst alle drie zelfstandig het nachthok ingegaan en vandaag heeft één van de zwarte kippen heeft een ei gelegd, een bruine.

Ik ben vandaag de deuren af gaan hangen. Dat vond ik toch spannend. Het bleef natuurlijk de vraag of het allemaal een beetje goed zou passen en ik blijf het bijzonder vinden dat zo'n zware deur aan een paar schroefjes hangt. Allereerst heb ik de scharnierhelften op de halve deur en het kozijn geschroefd. Daarna heb ik de deur op ongeveer de goede hoogte en in positie gezet. 

Irene zou helpen met het laatste stukje, maar ik kon niet wachten tot ze terug was van boodschappen doen en heb het in mijn eentje geprobeerd. Één klein wipje met de koevoet en hij zat. Ongelooflijk, maar waar. Nadat ik de scharnierpennen er ingezet had kon ik de deur testen. Die draait soepel en sluit mooi. 

Ik heb de scharnieren voor de andere deur er op gezet en ook die deur in positie gebracht. 

Nu is die deur een nog stuk zwaarder omdat die 90 cm breed is en de smalle 60 cm, dus die er in je eentje in zetten is eigenlijk niet te doen, als amateur zijnde. Maar ja, proberen kan altijd... En wederom, één klein wipje met de koevoet en hij zat. Irene was net op tijd om de laatste scharniepen er in te zien gaan. Ook deze deur draait en sluit goed.

Ontzettend tevreden ben ik een broodje gaan eten. Irene was toen al weer vertrokken, die had vanmiddag leesclub.

Na de lunch heb ik het slot het deurbeslag gemonteerd. 

Alleen heb ik nog geen cilinder, die moet ik morgen even halen. Dan monteer ik ook de espagnolet en sluitplaat op de smalle deur. Of ik de sluitkom er in zet weet ik nog niet. Wel veiliger, maar lastiger. En als ze binnen willen komen...

Meer dan tevreden ben ik voetbal gaan kijken. Daar werd ik dan weer niet heel blij van, maar wat kan het schelen, de deuren hangen er heel mooi in!

Frezen

Het was ronduit baggerweer vandaag, koud en nat. Gelukkig staat er een schuur en kon ik dus toch aan de slag. Ik heb eerst nog een proefje gedaan om de diepte van de frees goed af te stellen. Eenmaal daarmee tevreden heb ik de mal op het kozijn bevestigd, 468 keer gecontroleerd of alles goed zat en toen was het tijd om te frezen.

Dat is dus appeltje eitje met een mal. 

De enige complicatie was dat ik precies waar het onderste scharnier komt het kozijn aan de borstwering geschroefd had. Die steenankers heb ik verplaatst en toen de onderste scharnieren ingefreest. Ik had natuurlijk de steenankers iets dieper in het kozijn moeten draaien, maar goed, achteraf kijk je een koe in de kont.

Nadat het freeswerk in het kozijn gedaan was, was het tijd voor de deuren. Ook dit ging voorspoedig. 

Na de lunch heb ik de gaten voor de dievenklauwen in het kozijn geboord. Dat was nog wel het lastigste klusje van vandaag. Ik had niet de juiste maat boor en de boren die ik had zijn allemaal zo bot dat je er met je kont op naar Keulen kunt rijden. 

Uiteindelijk heb ik het voor elkaar gekregen en kon ik de uitsparingen en de gaten in de randsealer zetten. Nadat ik wat beschermend plasic om het kozijn aangebracht had vond ik het wel mooi voor vandaag.

Irene heeft foto's in het trapgat opgehangen.

Verder heeft ze het kippenhok schoongemaakt en het trappetje naar het nachthok verlengd. 

Een van de zwarte kippen begrijpt het nog steeds niet en probeert vanaf de grond hoog op het trappetje te springen. Dat lukt niet en ze stoot dan steeds haar kop. Hebben wij weer, een kip met een beperking. Gelukkig is het Irene haar vak en geduldig probeert ze de kip te leren onder aan het trappetje te beginnen.

En vandaag hebben we voor het eerst allebei op de roeimachine gezeten.